83301 OMiUP t2 Gorski5

i wody w obiegu zamkniętym przybywa, a jej nadmiar przelewa się do zbiornika wody kotłowej rurociągiem 9. Osuszone w separatorze 5 powietrze napędza smoczek 4, a jego nadwyżka wytłaczana jest do atmosfery przez odpowietrzenie separatora. Prezentowana instalacja jest bardzo prosta w obsłudze i efektywna w eksploataq'i.

Wraz z obniżaniem ciśnienia w skraplaczu przez uszczelnienia turbiny (szczególnie NC), do wnętrza skraplacza będzie zasysane powietrze. Wobec tego należy równocześnie doprowadzić do uszczelnień parę o obniżonym ciśnieniu.

Podczas ustalonej pracy zespołu turbinowego do skraplacza przenika pewna ilość powietrza. Dostaje się ono tam wraz z parą wylotową z turbiny oraz przez nieszczelności różnych połączeń.

Do zadań obsługi skraplacza należy więc obserwacja szczelności:

—    uszczelnień wałów turbin od strony podciśnienia,

—    armatury mechanizmów parowych, pracujących przy podciśnieniu,

—    kołnierzy rur i armatury, połączonych ze skraplaczem.

Najprostszym sposobem wykrycia miejsc zasysania powietrza do wnętrza

skraplacza jest „próba za pomocą płomienia świecy". W razie wykrycia nieszczelności można stosować — jako tymczasowe zabezpieczenie — zasmarowywanie ich gęstą minią, bielą ołowiową lub smarem stałym.

Ilość przedostającego się do skraplacza, przez nieszczelność, powietrza osiąga maksymalną (graniczną) wartość, gdy stosunek ciśnienia panującego w skraplaczu (p_sn_r) do ciśnienia zewnętrznego (np. ciśnienia atmosferycznego — Pb) równa się stosunkowi krytycznemu:

Dla powietrza stosunek krytyczny wynosi 0,528. Wynika stąd, że ilość powietrza dostającego się przez nieszczelność do wnętrza skraplacza wzrasta wraz ze spadkiem ciśnienia w skraplaczu od wartości 0,1 MPa do wartości 0,0528 MPa, a następnie jest stała, jeżeli rozmiary i liczba nieszczelności są niezmienne.

W instalacjach turbinowych za zadowalający stan instalacji skraplacza można uznać taki, w którym ilość powietrza dostającego się do wnętrza skraplacza wynosi

Gi ~ 3, 5 + 2, Jjqqoo [kg/h]    (5.26)

gdzie:

D — ilość pary wchodzącej do skraplacza [kg/hj.

Jak więc z tego wynika, w skraplaczach cieplnych obiegów okrętowych znajduje się zawsze pewna ilość powietrza. W tej sytuacji część powierzchni

115