83655 Nowy 4

SUPERMARINE SPITFIRE Vb

Dane techniczno-taktyczne (Spitfire Vb):

Wymiary:    długość    9,12 m

rozpiętość    11,23    m

wysokość    3,02    m

Masa własna:    2297    kg

Masa startowa:    3039    kg

Napęd:    silnik Rolls-Royce Merlin 45 o mocy 1470 KM

Prędkość max:    595 km/h

Pułap:    •    11100 m

Zasięg max: 635 km U dodatkowym zbiornikiem paliwa max. 1825 km)

Uzbrojenie: 2 działka British Hispano kał. 20 mm (po 60 nabojów),

4 karabiny maszynowe Colt Browning kał. 7.7 mm (po 350 nabojów)

Załoga:    1 pilot

W 1935 r. angielski konstruktor Reginald J. Mitchell skonstruował samolot oznaczony jako typ 300, a nazwany nieco później Spitfire, który podczas II wojny św. stanowił podstawowe wyposażenie jednostek myśliwskich RAF-u i zyska! sławę jednego z najlepszych samolotów myśliwskich świata. W czerwcu 1936 r. Ministerstwo Lotnictwa złożyło zamówienie na 310 szt. nowego myśliwca. Poprawki w projekcie oraz brak odpowiednich mocy produkcyjnych firmy Supermarine sprawiły, że pierwszy seryjny Spitfire trafił do jednostki bojowej (19 Dywizjon RAF) dopiero w sierpniu 1938 r. W chwili przystąpienia do wojny (4 września 1939 r.) RAF posiadał około 300 Spitfireów IA (uzbrojonych w 8 karabinów maszynowych). Pierwsze większe starcie nowych myśliwców z niemiecką Luftwaffe miało miejsce nad Dunkierką w czerwcu 1940 r. podczas ewakuacji wojsk alianckich. Zwycięska dla Aliantów Bitw3 o Anglię wykazała, że Spitfire nie ustępuje swojemu głównemu przeciwnikowi - niemieckiemu Bf 109E. Do najskuteczniejszych pilotów Spitfireów tego okresu należeli: E. Lock (21 zwycięstw w Bitwie). C. Gray (15). R Hughes (14), B. Catbury (14). A. McDowall (12). Ponieważ jednostki Spitfireów ponosiły dwukrotnie mniejsze straty, niż te wyposażone w Hurricane‘y (przy porównywalnej stosunkowo liczbie zwycięstw) wkrótce w Spitfire*y przezbrojono niemal wszystkie dywizjony myśliwskie RAF-u operujące nad Europą. W marcu 1941 r. rozpoczęto produkcję nowej wersji Spitfire a - Mk VB - posiadającej mocniejszy silnik i silniejsze uzbrojenie składające się z 2 działek 20 mm i 4 km-ów 7.7 mm. Podniosło to skuteczność myśliwców RAF-u. który od początku 1941 r. stanął w obliczu zupełnie nowych zadań (loty ofensywne nad okupowaną Europą). W tym czasie Niemcy wprowadzili do walki nową wersję Messerschmitta - Bf 109F - i przez większą część 1941 r. trwała na Zachodzie względna równowaga sił. Jednakże ich najnowszy myśliwiec, Focke Wułf 190, który wszedł na uzbrojenie Luftwaffe pod koniec lata 1941 na blisko rok zdominował niebo nad Europą (pojawienie się w czerwcu 1942 r. SpitFire'a IX na powrót przywróciło równowagę sił). Najwięcej zwycięstw na Mk V odnieśli: G. Beurling (29). J. Rankin (16). A. Goldsmith (16). N. Duke (14). H.W. McLeod (13). J.F. Demozay (13). Niemal wszystkie kraje koalicji antyhitlerowskiej posiadały w latach wojny jednostki lotnicze wyposażone w Sprtfirey różnych wersji. Łącznie wyprodukowano ok. 6500 egz. Spitfire'a V wszystkich odmian, a blisko 200 egz. I i II dostosowano do standardu V.

Polskie Siły Powietrzne (PSP) w Anglii posiadały w 1941 r. w swoim składzie 7 dywizjonów myśliwskich dziennych - do końca tego roku wszystkie zostały przezbrojone w Spitfirey VB. Brały one aktywny udział w lotach ofensywnych nad okupowaną Francją, podczas których często dochodziło do walk z myśliwcami Luftwaffe. Najskuteczniejszym polskim pilotem 1941 r. był por. B. Drobiński „Gandhi". który w czerwcu i lipcu odniósł 6 zwycięstw - podczas wyprawy nad Francję (Circus 16) 21 czerwca zestrzelił Bf 109F pilotowanego przez A. Gallanda (niemiecki as lądował przymusowo w polu).

Opis budowy

1.    Przed rozpoczęciem budowy modelu dokładnie przeanalizować rysunki montażowe.

2.    Wszystkie elementy wycinać po linii, a przed przyklejeniem starannie uformować i dopasować.

3.    Szablony (oznaczone dużymi literami) wykonać z drewna lub drutu zalecanej grubości zgodnie z kształtem (rysunki szablonów w skali 1:1).

4.    Elementy owalne uformować np. przeciągając po krawędzi stołu.

5.    Wszystkie ubytki koloru powstałe na skutek rozcinania, wycinania, szlifowania uzupełnić odpowiednim kolorem.

6.    Paski łączące wklejać po uformowaniu i w uformowano olementy.

7 Ściśle nrrostnooać niźoi nodanvr.h oznaczeń

Budowę modelu rozpoczynamy od sklejenia wnętrza kabiny. Wycinamy cz. 1R 1L i formujemy zgodnie z kształtem wręg. Przyklejamy cz. 1aR 1aL (podzielone są one na 3 fragmenty). UWAGA! Ze względu na specyfikę konstrukcji większość wyposażenia kabiny wklejamy w prawą połówkę cz. 1P tak jak pokazano to na rysunkach montażowych. Do cz. 1P przyklejamy wręgi cz. 1 b (wraz z elementami do niej przylegającymi- cz. 1s, 1w, 6-r-6b), 1 c -s-1 f. 1 i, 1 j. Wręgi 1 k i 11 sklejamy razem i rozcinamy na dwie połówki, które przyklejamy do cz. 1R1L. Wklejamy wręgi 1 m +1 p oraz wręgę 1 r. w której przekłuwamy otwór w górnej części. W cz. 1 m. 1 n po ich sklejeniu razem wycinamy wąską szczelinę, następnie przyklejamy płytę pancerną cz. 1t (również z wyciętą szczeliną) oraz cz.1 u i drut A. Przyklejamy butlę (cz. 2+2b. B) oraz cz. 3.3a. 4. Zgodnie z rys. montażowym sklejamy zespół orczyka (cz. 5 -5- 5g) i wklejamy przewlekając cz. 5a przez otwory we wrędze 1 c. W następnej kolejności sklejamy zespół drążka sterowego (cz. 7-s-7i, druty D. E, F). Uchwyt drążka cz. E można ciasno owinąć cieńszym drutem lub nicią. Gotowy drążek przyklejamy w oznaczonym miejscu. Między elementy 1 n i 1 p wklejamy cz. 8, Ba. Pozostałe elementy wyposażenia prawej połowy kabiny jak i wyposażenie połowy lewej przyklejamy zgodnie z rys. montażowymi. W cz. 1P wklejamy z przodu szkielet cz. 12+12d. Fotel pilota (cz. 13:13g| sklejamy wg rys. montażowych. Starannie formujemy pasy (cz. 13h +13k) i doklejamy do fotela. UWAGA! Między cz. 13k na końcu wklejamy kawałek nitki o długości ok. 40 mm. Gotowy fotel przyklejamy do wręgi 1 m jednocześnie przewlekając pasy z nitką przez poziome wycięcie w płycie pancernej cz. 11. Po przyklejeniu fotela nitkę przewlekamy przez otwór we wrędze 1 r, napinamy i przyklejamy na płasko z tyłu wręgi. Tak przygotowane boki kabiny starannie sklejamy ze sobą. Poszycie cz. 15 formujemy i wycinamy otwór, który podklejamy folią S1 oraz cz. 15a. Tak przygotowanym elementem oklejamy wnętrze kabiny cz. 1R1L. Przyklejamy cz. 15b.

Zgodnie z rys. montażowym sklejamy szkielet osłony silnika (cz. I-Ho) zwracając uwagę na dokładne zeszlifowanie cz. Ih. Ij. Przyklejamy wnęki rur wydechowych cz. 16 i tak przygotowany szkielet przyklejamy do wręgi 12d. Przyklejamy paski łączące- cz. 16a do cz. Ig, cz. 1 Gb do cz. If. cz. 16c do cz. le, cz. 16d do cz. Id. cz. 16e do cz. Ic, cz. 16f i 16g do cz. Ih. Wycinamy i formujemy cz. 16i. następnie przyklejamy od góry do szkieletu silnika.

Sklejamy szkielet ogonowej części modelu (cz. II: llj) i oklejamy poszyciem cz. 17 wraz z paskami łączącymi. Doklejamy cz. 17aP i 17aL oraz 17b, 17c. Do cz. 15 przyklejamy cz. 18 z wklejoną wręgą cz. III oraz uformowaną cz. 19. do której przyklejamy zespół ogona ze statecznikiem pionowym. Sklejamy i doklejamy ster kierunku(cz.lV+IVf.20R20L)orazpopychaczecz.20a : 20c,drutyPiR.

Zgodnie z rys. montażowymi sklejamy stateczniki poziome (cz. V : Vi, 21 21 c) i przyklejamy do kadłuba nawlekając je na drut S. Formujemy i przyklejamy oklejki cz. 22L. 22R Sklejamy szkielety sterów wysokości (cz. VI-^V1e), następnie oklejamy je poszyciem cz. 23 i 23a. Doklejamy cz. 23b - 23d. Gotowe stery przyklejamy do stateczników poziomych.

Szkielet skrzydeł sklejamy z cz. VII: Vllz według rys. montażowego. Po wyschnięciu dokładnie szlifujemy, zwłaszcza na krawędzi natarcia. Przygotowujemy poszycie centropłata cz. 24- po wycięciu formujemy, wycinamy oznaczone nożyczkami otwory i przyklejamy paski Łączące. Wycinamy dolne powierzchnie skrzydeł cz. 24aL. 24aP i łączymy z centropłatem cz. 24. Wycinamy oznaczone WPS pole pod wyklejkę chłodnicy (cz. 24b+24d), którą wklejamy przy użyciu pasków łączących. UWAGA! Cz. 24b należy starannie uformować zgodnie z kształtem elementów szkieletu skrzydła. Według rys. montażowych sklejamy wnęki podwozia głównego (cz. 25+25d) i wklejamy je w skrzydła w oznaczonych miejscach. Tak przygotowane poszycie przyklejamy do szkieletu zamykając poszyciem centropłata od góry- paski wystające z tylu cz. 24 posłużą do przyklejenia oklejek skrzydeł w dalszej fazie budowy. UWAGA! Przy oklejaniu szkieletu poszyciem należy uwzględnić skręcenie skrzydeł- kąt zaklinowania u nasady wynosi +2~, na końcówce zaś -0.5°. Przyklejamy górne poszycie skrzydeł cz. 26 oraz zespół chłodnicy (cz. 27 + 27h, drut T). Po bokach chłodnicy przyklejamy paski cz. 27i, 27j. Do skrzydeł przyklejamy końcówki cz. 28.28a oraz zawiasy lotek (cz. 29 -n29e). Zgodnie z rys. montażowymi sklejamy lotki (cz. VIII:■ Vllld. 30L, 30P) i doklejamy do skrzydeł. Gotowe skrzydła przyklejamy do kadłuba.

Przyklejamy pozostałe elementy poszycia przedniej części kadłuba (cz. 31 -s-31 d). Z tyłu centropłata doklejamy dolne fragmenty oklejek skrzydeł- cz. 32L, 32P Okno fotokarabinu- zwijamy ciasno cz. 32c. przyklejamy do niej cz. 32d i całość wklejamy w zwiniętą w rurkę cz. 32b. Tak przygotowany element wklejamy od spodu w cz. 32aL Cz. 32aL i 32aP przyklejamy do centropłata w oznaczonych miejscach i doklejamy uformowane cz. 32e. Celownik (cz. 33+33b, S2| sklejamy i przyklejamy do tablicy przyrządów cz. 1w.

Zgodnie z rys. montażowymi sklejamy osłonę kabiny pilota wraz z wiatrochronem (cz. 34+34f|. Ze względu na kształt osłony zalecamy wykorzystanie gotowego tłoczonego elementu z przezroczystej folii (do nabycia w sklepach modelarskich i w naszym wydawnictwie). W innym wypadku wykorzystujemy szablony S5+SI 0, na podstawie których wycinamy clomenty z folii i sklejamy zo sobą |S5 z przodu osłony). Przyklejamy cz. 34d i CZ. 34o (od wewnątrz). Posługuje się rys. montażowymi sklejamy chłodnicę olo|u (cz 35 -r 35f| oraz wlot

a*u4*SM* I. . 'III. . >111.a