hydrauliczny z grupy hydroli lub — w starszych rozwiązaniach — mieszanina gliceryny, wody i spirytusu) jest przetłaczany rurociągiem 8 nad tłok siłownika. Równocześnie spod tłoka czynnik jest zasysany rurociągiem 9 nad tłok 4. Rurociąg 10, służący do wyrównywania ciśnień po obu stronach tłoka 4 w jego położeniu zerowym, łączy się ze zbiornikiem wyrównawczym 5 zaopatrzonym w obciążone sprężynami zawory — uzupełniający 11 i upustowy 12 — które, przy powstających pod wpływem np. zmian temperatury ubytków lub nadmiarów czynnika w obiegu, umożliwiają zachowanie odpowiedniej jego ilości w układzie.
1 — parowa maszyna dokowa; 2 — ślimakowa przekładnia zębata; 3 — koło łańcuchowe; 4 — rolki naciągające; 5 — łańcuch przakaźnika; 6 — rolki prowadzące; 7—cięgna; 8 — ściągacze; 9 — sprężyny amortyzujące; 10 — zaczep łańcucha; 11 — sektor sterownicy; 12 — hamulec; 13 — śruba hamulca; 14 — trzon sterowy
Trzon suwaka różnicowego 15, przesuwany wskutek ruchu tłoka 6 w dół, powoduje odsłonięcie przez suwak różnicowy odpowiednich kanałów dolotu pary. Maszyna parowa zaczyna pracować, przekazując za pomocą niewidocznej na rysunku przekładni moment na trzon sterowy. Zamocowana na wale korbowym ślimacznica 16 powoduje jednocześnie przesuwanie się trzonu 15 suwaka w kierunku przeciwnym od zadanego uprzednio działaniem przekaźnika hydraulicznego, ślimacznica i nagwintowany trzon 17 stanowią mechanizm odwodzenia umożliwiający odcięcie przez suwak dopływu pary do komór suwaków rozrządu w momencie, gdy płetwa steru wychyli się o kąt zadany przez odpowiedni obrót koła sterowego 2, wskutek czego maszyna sterowa zatrzyma się. W celu ponownego jej uruchomienia, np. dla dalszego wychylenia
310