Nawierzchnie drogowe z betonu cementowego
Wzmacnianie tuaistwami z mieszanek mineralno-asfaltowucli Podstawowym problemem przy wzmacnianiu nawierzchni betonowych warstwami z betonu asfaltowego jest zabezpieczenie przed przekopiowaniem szczelin z nawierzchni betonowych na warstwę nawierzchniowy asfaltowy. Jeżeli szczeliny w istniejącej nawierzchni wykazują klawiszowanie, to jedynym sposobem na wyeliminowanie tego zjawiska jest „odprężanie" istniejących płyt i zawałowanie ciężkimi walcami wibracyjnymi, co ma spowodować osadzenie na podłożu.
Odprężanie płyt odbywa się za pomocą specjalnych miotów, które wywołują w płytach mikrospękania, dzieląc je na bloki o boku ok. 0,5 do 0,6 m. Na rys. 13.11 pokazano przykładowe młoty używane do odprężania nawierzchni betonowych.
Rys. 13.11 Mioty do odprężania nawierzchni betonowych
W Polsce takie techniki zastosowano w latach dziewięćdziesiątych XX wieku na różnych drogach podczas modernizacji nawierzchni betonowych wybudowanych w latach trzydziestych. Kontrolę osadzenia płyt na podłożu przeprowadza się poprzez pomiar ugięć na krawędzi i w środku odprężonej płyty. Według doświadczeń autora, jeżeli stosunek ugięć krawędzi do środka jest mniejszy od 1A to oznacza, że płyty są osadzone na podłożu.
Na tak przygotowaną podbudowę układa się warstwy z mieszanek mineralno--asfaltowych. Grubość tych warstw określa się, wykorzystując model obliczeniowy przedstawiony na rys. 13.12. Warstwy istniejące identyfikuje się na podstawie algorytmu przedstawionego w rozdziale 12, stosując badania identyfikacyjne, np. FWD. Obliczenie wzmocnienia dokonuje się wg tych samych algorytmów jak projektowanie nowych konstrukcji, z tą różnicą, że inne stale materiałowe występują w warstwach zidentyfikowanych niż w projektowaniu nowych konstrukcji.
h4
h. — c©
gj VS | |
e4. pSj | |
Ej. Vj | |
Ej. V, | |
E,. v, |
warstwa wzmacniająca
zidentyfikowane moduły > islnielącyh warstw ■po odprężeniu
Rys. 13.12. Model do wymiarowania wzmocnień nawierzchni betonowych
Jako kryterium wymiarowania dla mieszanek mineralno-asfaltowych typu beton asfaltowy można zastosować kryterium Instytutu Asfaltowego, opisane zależnością (13.1). Kryterium to było wykorzystywane przy projektowaniu nawierzchni w polskim katalogu [133]:
(13.1)
N - 18,4 • C • (6,167 - 10-* - z,-3-291 • J^-854)
gdzie:
N - liczba obciążeń,
cr - odkształcenia rozciągające w warstwie asfaltowej,
E - moduł sztywności [MPa],