86787 str 032

Zatem ogólny wzór na długość obliczeniową spoiny jest następujący

l = l_r-l,5an    (8.4)

gdzie n oznacza liczbę kraterów, a l_r — rzeczywistą długość spoiny, która może składać się z wielu odcinków. Na przykład na rys. 8.3a długość rzeczywista jest równa szerokości blachy b, czyli l_r = b, stąd dla tej spoiny długość obliczeniowa

l = b - l,5a -2 = b - 3a

Jeśli spoina jest ścinana (rys. 8.3b), to warunek wytrzymałości ma postać

F    F    F

t _

A    la    Ig

(b-3g)g    '

(8.5)

gdzie a = g. Dla spoiny czołowej zginanej momentem zginającym M_g (rys. 8.3c), warunek wytrzymałościowy ma postać

M

g _

g _

6m,

W_

la² ~6

(b - l,5a-2)a‘

k '

^Kg

(8.6)

Obliczenia spoin pachwinowych przeprowadza się w sposób uproszczony. Nie uwzględnia się występującego w rzeczywistości złożonego stanu napięcia pokazanego na rys. 8.4 i oblicza się jedynie na ścinanie przekroju niebezpiecznego (o najmniejszym polu), leżącego w płaszczyźnie dwusiecznej kąta prostego pachwiny spoinowej (rys. 8.2b — podane grubości spoiny a). Stosuje się tu warunek identyczny jak w spoinie czołowej ścinanej (rys. 8.3b).

Rys. 8.4. Przebieg linii sił i rozkład naprężeń w spoinach pachwinowych wg [6]

Wynika stąd, że grubość spoiny pachwinowej powinna być w przybliżeniu równa 0,7 grubości części cieńszej g. Grubość ta powinna spełniać warunek

3 mm za<. 0,1 g < 15 mm    (8.7)

32