Zastosowanie kliniczne protez, ortoz i środków pomocniczych
Zastosowanie kliniczne protez, ortoz i środków pomocniczych
Rycina 8.2. Elementy konstrukcyjne.obuwia;
1. Podeszwa; 2. Podpodeszwa; 3. Przyszwa; 4. Glanek; 5. Kwatera; 6. Obcas; 7.Zakładka piętowa; 8. Oczka (do sznurowania obuwia stosuje się też haki i uchwyty); 9. Podoczka; 10. Język; 11.Tęgośćbuta; 12. Podnosek; 13. Nosek
W coraz szerszym zakresie podejmowane są inicjatywy seryjnej produkcji obuwia ortopedycznego — szczególnie dla dzieci i osób ze stopą wrażliwą — oraz obuwia pooperacyjnego. Obuwie wykonywane seryjnie jest tańsze; można wybrać fason, kolor gotowego przedmiotu i lepiej dobrać do osobistych potrzeb. Zaskakujące jest czasem, jak na sprawy estetyki zwracają uwagę różne osoby bez względu na wiek i płeć.
Obuwie dla dzieci
Obuwie dla dzieci, nie tylko lecznicze, różni się od butów dla dorosłych kilkoma
cechami;
• kształt formy musi być z szerokimi noskami, dostosowany do kształtu dziecięcej stopy;
• nosek buta powinien być wysoki, aby wierzch.nie powodował otarć na palcach i zapewnił swobodę ruchów podczas chodzenia;
• formę ustawia się w przywiedzeniu wynoszącym 10-15° w części przedniej;
• rozmiar dobiera się o 1 cm dłuższy, ze względu na szybki przyrost długości stopy i przesuwanie się stopy do przodu podczas chodzenia;
• cholewka buta powinna sięgać powyżej kostki i dokładnie ją obejmować — ul? twi to chodzenie, zwłaszcza małemu dziecku, z niewykształconym zmysłem ró\ nowagi;
• zakładka tylna powinna być sztywna i wspomagać ustawienie pięty w jed osi z golenią; starsze dzieci mogą nosić obuwie z otwartą piętą, ale wówczas piętą powinno być zagłębienie, tak zwane loże, które zastąpi zakładkę tyln
• podeszwa w okolicy stawów śródstopno-paliczkowych powinna być elasty aby zapewnić łatwy ruch kołyskowy stopy;
• wysokość obcasa powinna wynosić do 1 cm, a u starszych dziewcząt nie' na przekraczać 3,5 cm.
7
7/6'
6/6
B
\ - Rycina 8.3. Budowa obuwia dla dzieci:
1:2/3 fc Podeszwa elastyczna, zginająca się na wysokości stawów śródstopno-paliczko-
wych; 2. Obcas o wysokości około 0,5 cm; 3. Zakładka piętowa; 4. Miękki mankiet;
|1/3 5. Cholewka z miękkiej skóry sięgająca po
wyżej kostek; 6. Długie sznurowanie; 7. Wysoki nosek; obok forma obuwia dziecięcego
Chociaż obuwie dziecięce często jestzmieniańe na nowe ze względu na rozwój dziecka, powinno być wykonane z miękkiej skory o wysokiej jakości, aby nie powodowało otarć i zniekształceń (ryc. 8.3). Także dodatki i materiały wykończeniowe powinny zapewniać higienę, pochłaniać pot i ułatwiać zapobieganie infekcjom bakteryjnym i grzybiczym.
Dodatkowym zagadnieniem jest zaopatrywanie obuwia dziecięcego we wkładki korekcyjne. Zdrowe dziecko nie wymaga stosowania w obuwiu wkładek podpierających sklepienie podłużne. Sposób chodzenia małego dziecka na szerokiej podstawie i utrzymująca się podściółka tłuszczowa na stopie mogą sprawiać wrażenie płaskich stóp, ale bez jednoznacznego stwierdzenia wadliwego ustawiania stopy nie ma potrzeby stosowania wkładek korekcyjnych. Umieszczane w produkowanym seryjnie obuwiu miękkie wkładki piankowe nie spełniają funkcji korekcyjnej i mają wyłącznie znaczenie reklamowe.
Obuwie na nieutrwalone stopy płasko-koślawe odgrywa rolę kore<cyjną i stosuje się je powszechnie u dzieci z wadami postawy (ryc. 8.4). Ten rodzaj zniekształcenia stopy występuje też u dzieci z wadami rozwojowymi, po urazach chorobach oraz u osób dorosłych jako następstwo schorzeń i urazów. Miarę pooiera się ze stopy będącej w ustawieniu korekcyjnym. Obuwie to powinno posiaca::
• formy normalne (2);
• wkładki supinujące (9);
• przedłużone zakładki po stronie przyśrodkowej (16);
• obcas Thomasa (23).
Dla dzieci wykonuje się obuwie z cholewką, zaś dla młodzież,, dorosłych — półbuty. Stosuje się gumowe zelówki.
Obuwie na nieutrwalone stopy końsko-szpotawe zaleca się w eczeniu zachowawczym oraz w okresie pooperacyjnym, by utrwalić wyniki zabiegu c' ' jrgicznego (ryc. 8.5). Miarę pobiera się ze stopy będącej w ustawieniu korekc,/.'..m. Obuwie takie powinno mieć: