88292 Kwas zas1257

Jon wodorowy i pH |    533

TABELA 34-2. Zależność pomiędzy pH i (H⁴)

pH	[H*l (nEą/l)
7,7	20
7,4 (osocze)	40
7,3 (CSF)	50
7,1 (ICF)	80
7,0	100
6,9	126

CSF - płyń mózgowo-rdzeniowy; ICF - płyn wewnątrzkomórkowy.

Ul POJJ^IE pH I STĘŻENIE JONÓW H⁺ (tab. 34-2)

I A, I Stężenie jonów H⁺ można wyrazić dwoma sposobami: albo bezpośrednio jako [H^ł], — albo pośrednio jako pH. (Symbol [H*] odnosi się do stężenia jonów H’ wyrażonego w mol/1 lub Eq/1). Zależność między [H⁺] a pH przedstawia się następująco:

1. pH | logio Tjpj-

2.    pH = -log₁₀ [H⁺],

3.    [H⁺] = 10-p“.

[bH pH jest wielkością bezwymiarową i nie należy jej opisywać posługując się terminologią jednostek stężenia jako „stężenie pH”. Ściśle mówiąc, wielkość, której loga-rytm określa pH, jest to objętość/równoważnik, tzn. odwrotność stężenia. Tak więc pH można sobie wyobrazić jako logarytmiczne przedstawienie objętości potrzebnej do pomieszczenia 1 równoważnika jonów H⁺. W osoczu ludzkim przy pH 7,4 [tzn. [H^ł] równym 40 1 10‘⁹ mol (Eq/1) lub 40 nmol (nEq/l)] objętość ta wynosi 25 milionów litrów!

pH umożliwia graficzne przedstawienie wartości [H^ł] w szerokim zakresie ze względu na to, że wyraża stężenia jonów H⁺ w skali logarytmicznej. (Należy zapamiętać, że pH i [H⁺] są zależne od siebie w sposób odwrotnie proporcjonalny). Inną korzyścią wynikającą z koncepcji pH jest możliwość natychmiastowego określenia zakresu efektywnego pH buforu na podstawie znajomości jego pK’*.

Niekorzystną cechą układu pH jest to, że wykorzystując skalę logarytmiczną do określenia [H*], układ ten jednocześnie ją odwraca. W związku z tym nie można się natychmiast zorientować, że np. obniżenie pH z 7,4 do 7,1 reprezentuje podwojenie [H*] z 40 nmol/1 do 80 nmol/1.

^i0nk,.^Ci‘_J^{luh dysociacii: pK} i ^ujemny Rl i i (-tog K) jeal równy wartości pH, przy której połowa *^Wtsu Jwt zdysocjowana; pK' - pozorny pK (zob. IV B 1).