88694 ScannedImage 8

168

Ryc. 20. Poszukiwacze peyotu w strojach rytual-• nych

chodzi chwila podziału tytoniu. Akt ten nie odbywa się oczywiście bez specjalnej obrzędowej oprawy. Wszyscy uczestnicy ekspedycji siadają wokół rozpalonego ogniska, a niesione ze sobą strzały układają nie opodal w ten sposób, by ich groty skierowane były w cztery strony świata. Przywódca po długich medytacjach i modłach połączonych z szeregiem rytualnych gestów dzieli kulę tytoniu na tyle części, ilu jest pielgrzymów. Następnie porcje te owija w pochwy liści kolb kukurydzy i wręcza je kolejno wszystkim wędrowcom. Każdy z nich otrzymane zawiniątko pieczołowicie umieszcza w specjalnie przeznaczonej do tego tykwie, którą przywiązuje do boku kołczanu. Cała ta ceremonia symbolizować ma narodziny tytoniu, zajmującego obok peyotu bardzo ważne miejsce wśród stosowanych przez Huicholi środków oszałamiających.

Atmosfera wyprawy przesiąknięta jest duchem szczególnej egzaltacji, religijnego uniesienia i mistycyzmu. Pielgrzymka ta jest bowiem rozumiana jako możliwie wierne odtworzenie mitycznej wędrówki bóstw plemiennych' dó odległego „hiculowego kraju” w celu dokonania tam zbiorów peyotu. Stąd też Indianie traktują tę ekspedycję jako swoiste misterium, obrzędowe udramatyzowanie mitu o pierwotnym zdobyciu świętej rośliny przez istoty nadprzyrodzone. Dlatego ludzie biorący udział w wyprawie po peyot, utożsamiając się z poszczególnymi bóstwami,

Ryc. 21. Obrzędowy kapelusz poszukiwacza peyotu

traktowani są nawet czasowo jako ich ziemskie wcielenia. Stąd i każde, najdrobniejsze nawet wydarzenie, które przytrafi się w trakcie tej religijnej wędrówki łącznie z majakami sennymi, posiada duże znaczenie i interpretowane jest zawsze jako przepowiednia dotycząca jakiegoś, ściśle określonego wycinka spraw w nadchodzącym roku.

W początkowej fazie ekspedycji poszukiwaczom peyotu towarzyszą ich żony. Czwartego dnia pielgrzymki nadchodzi jednak chwila rozstania. Po pożegnaniu się z mężami kobiety powracają do swych domostw. Zanim jednak nastąpi ten moment odbywa się coś w rodzaju spowiedzi, której wysłuchuje przywódca odgrywający rolę Praojca-Ognia. Przystępują do niej najpierw kobiety, wyznając grzechy, za które uznawane są wszelkie przejawy naruszenia zasad wierności małżeńskiej. Niewiasty zabezpieczając się przed ewentualną pomyłką lub przeoczeniem jakiegoś z nich,