89656 Obraz (2575)

ISO

Ogólnie rzecz ujmując, można rozpuszczalniki podzielić według na stępującego schematu:

CIECZE ATOMOWE

rtęć, ciekłe metale o niskiej temperaturze topnie-

CIECZE MOLEKULARNE 1	CIECZE JONOWE
Występują tylko wiązania ko- 1	(stopione elektrolity, np.
walemne	NaCI)
	Występują tylko wiązania
	jonowe

r.i. np. sód

1

1 ROZPUSZCZALNIKI	ROZPUSZCZALNIKI	ROZPUSZCZALNIKI	ROZPUSZCZALNIKI
PROTYCZNE	APROTYCZNE	AMFIPROTYCZNE	NEUTRALNE
i kwas siarkowy	ciekły NH,	woda	ciekłe węglowo-
i CH;FCOOH	metyloamina	alkohole alifa-	dory alifatyczne
• CF,COOH	etylenodiamina	lyczne	benzen
| CHjCOOH	acelonilryl	estry	N-heksan
	N,N'-dimetyloIorraaraid (DMF)	aldehydy	ca*
	dimetylosulfoiienek (DMSO) węglan propylenu (PC) pirydyna hexametylofosforotriamid (HMPT) N-metylopirolidon (NMP)		etery

Odporność rozpuszczalników na procesy utleniania lub redukcji i tym samym ich powszechne stosowanie w elektrosyntezie można zilustrować w sposób następujący:

I ROZPUSZCZALNIKI DOGODNE 1 DO PROWADZENIA PROCESÓW ELEKTROUTLENIANIA	ROZPUSZCZALNIKI DOGODNE DO PROWADZENIA PROCESÓW REDUKCJI
I AcetonitryJ (CH,CN)	Aceton!tryl (CHjCN)
j Beazonitryl (ArCN)	Benzonitryl (ArCN)
i 1 ^-dichloroetan	Metylen oamina
' Nitromeian (NM)	Nitromeian (NM)
N,N’-diaetylorormamid (DMF)	N,N'-dimelylofonnamid (DMF)
Węglan propylenu (PC)	Węglan propylenu (PC)
Śiiifolan	Dimetylosulfoiienek (DMSO)
Glikol etylenowy ■ 1	Tetrahydrofuran (THF) Heksametylofosforotriamid (HMPT) Dimetyloacetamid (DMA) (w temp. 310 K) N-mctylopyrrolidon-2 (NMP)

Jak widać, woda i alkohole alifatyczne nie cieszą się zbyt widkc powodzeniem ze względu na stosunkowo wąski zakres potencjałów, w ktćry' nie zachodzi żaden proces faradajowski - jak - elektroutlenianie I clektroredukcja. Problemem elektrosyntezy w rozpuszczalnikach orguicnyj pozostaje zrzut ścieków zawierających te rozpuszczalniki, z reguły iitałi l ekologicznie. Rozwiązuje się ten problem poprzez stosowanie okiąJ zamkniętych z regeneracją cennych rozpuszczalników.

10.3.2. Dobór elektrody odniesienia

W klasycznej elektrolizie stałoprądowej w układzie dwuelektrodwyB (anoda-katoda) pomiar potencjału elektrody nie jest konieczny, aczkołr-B może dać bieżące informacje o warunkach jej pracy.

W procesie kontrolowanym przez nałożenie żądanego potencjału roboczej stosowanie elektrody odniesienia jest niezbędne (elektroqH w kontrolowanym potencjale), podobnie jak zastosowanie układu statycznego.

Prowadząc elektrolizę w roztworach wodnych, stosuje się znane el^H odniesienia (rozdz. 8), takie jak:

Ag    |    Ag⁺    E°    | 0,7991 V_mE

Ag    |    AgCl |    Cl'    E°    = 0,2223 Vshe

Hg    |    Hg₂Cl₂    | Cl"    E°    = 0,26816 V_SHE

W praktyce stosuje się tzw. nasyconą elektrodę kalomelową i elektrodę chlorosrebrową:

Hg | Hg₂Cl₂ | KCUo E = 0*244

Ag | AgCl 1 KCl(_n«o E - 0,199

Ich dobrze opracowane konstrukcje fabryczne pozwalają w |^B| niezawodne i wieloletnie stosowanie w praktyce dektroanalityczacj i aM elektrochemicznej.

Sytuacja ulega zmianie, gdy pomiar potencjału elektrody wadzimy w roztworze nie wodnym. Pomiar potencjału elektrody odhMMS wówczas w układzie: