94283401 djvu

214 N. CYBULSKI

eznie wolniej od mięśnia wraca po znużeniu do stanu prawidłowego. Doświadczenia Wwedeńskiego, który z jednej strony powtarzał doświadczenia Bernsteina, z drugiej porównywał wyniki otrzymane metodą Bernsteina z wynikami, które otrzymał zapomocą telefonu, wykazały, że czas nienużenia się nerwu jest jeszcze dłuższy, aniżeli przypuszczał Bernstein, a mianowicie, że nawet po kilkunastu godzinach nerw nie bywał znużony pomimo ciągłego drażnienia, jeżeli tylko warunki doświadczenia były zupełnie odpowiednie, t. j. jeżeli wilgotność otoczenia nerwu i temperatura były¹' zupełnie odpowiednie i niezmienne. Beck do doświadczeń nad znużeniem się nerwu wybrał nerw współczulny (n. sympath.), zaopatrujący mięsień gładki tęczówki (rozwieracz źrenicy). Wiadomo bowiem, że mięsnie gładkie, wpadając w stan skrócenia (nie skurczu), nie nużą się. Udało się też skonstatować, że drażnienie nawet 17 godz. trwające nie powoduje nużenia się nerwu.

Trzeba nadto zważyć, że we wszystkich tych doświadczeniach stan czynny, wywoływany był w nerwach wskutek bezpośredniego drażnienia, czyli w sposób odmienny, aniżeli w warunkach prawidłowych, wśród których stan czynny wychodzi z ośrodków nerwowych i nerw odgrywa tylko rolę przewodnika. Oczywiście, że jeżeli w warunkach tak nienaturalnych znużenie występuje powoli, to tern wolniej ono musi występować w warunkach prawidłowych, przy których czynność nerwu ogranicza się tylko do j samego przewodzenia. Widzimy więc, że zmiany chemiczne, zmiany temperatury i znużenie nerwów jednozgodnie świadczą, że w nerwach ■ podczas przewodzenia stanu czynnego w rzeczywistości przemiana substancyi musi być bardzo nieznaczna, i że skutkiem tego znużenie w czynności nerwów nie odegrywa prawdopodobnie żadnej roli.

Prądy elektrotoniczne.

Jeżeli przez nerw, połączony z galwanometrem za pośrednictwem elektrod nie polaryzujących się, przeprowadzimy prąd od jednego lub kilku stosów, to po każdem zamknięciu prądu galwanicznego prąd własny nerwu ulega zmianie zależnej od kierunku prądu galwanicznego, a mianowicie jeżeli kierunek tego ostatniego jest jednakowy z prądem własnym nerwu, to prąd nerwu wzrasta, jeżeli odwrotny, to maleje. Jeżeli prąd nerwu przedtem skompensujemy, to każde zamknięcie prądu galwan. wykazuje, jakby powstawanie nowego prądu nie tylko obok biegunów, doprowadzają-