A1429427 djvu

I starzec już nie wyrzekł więcej ani słowa,

Nie wyjrzał za próg chaty, nip bywa już' w lesife, Milczy, snąć jakieś czarni myśli w spbiti chowa, Czasem tylko na wnuczkę czulszy wzrok podniesie,

*

*

Westchnie i znów w zadumę ponurą zapada,

Czasami przed obrazem Maiki Bożej stanie,

Lecz codzień bardziej smutny i twarz bardziej blada, Widocznie osłabł... często leży na tapczanie.

if    if

U

Tak minął tydzień jeden, drugi, a tymczasem Niezwykły stukot, łoskot zawisł ponad lasem,

Wśród drzelv w tysiącznych echach bieży trzask, huk

gwary..

*    #

*

I codzień coraz bliżej i coraz wyraźniej Stuk siekier coraz mocniej ucho dida drażni,

Bo nieraz na tapczanie aż się. rzuci stary.