Magazyn4701 djvu

3

tym jest na Litwie, w 1550 kasztelanem brzezińskim, w 1559 kasztelanem rawskim. W tymże 1559 r. do akt grodzkich Szadkowskich staje Jan Lutomirski z tytułem kasztelana rawskiego, oraz starosty radomskiego i łęczyckiego. Wreszcie posiadam w wypisie list królewski z d. 23 Kwietnia 1540 r., ohlatowany w aktach Szadkowskich, w których tytułowany on jest aulicus noster. Łabęcki, w dziele „ Górnictwo w Polsce“, zna go w 1545 r. żupnikiem olkuskim i chęcińskim, a w 1549 r. podkomorzym górniczym. Datę jego śmierci kładzie na rok 1554, co jest mylnem, gdyż w aktach grodzkich sieradzkich pod rokiem 1569, znajduje się ohlatowany wyrok, zapadły tegoż roku w Lublinie, skazujący Stanisława Mikołajewskiego za zabójstwo Jana Lutomirskiego, dokonane w r. 1567 na karę śmierci.

Na urzędzie superintendenta mennicy wileńskiej przetrwał Lutomirski do końca życia swego, a przynajmniej do kuńca 1566 r., w którym widzimy herb jego Jastrzębiec na półgroszkach i groszach litewskich. Przyznawanie herbu tego Piotrowi Myszkowskiemu, nie mającemu żadnej styczności z mennicą wileńską, jest błędem.

Pisarzem mennicy, jak to czytam w pierwszej z wspomnianych ksiąg, od dnia 28 maja 1546 r. był Jakób Decius, w innem miejscu pisany Jacobus Lu-dovicus Dicz, brat Josta Ludovica Deciusa, przełożonego (1528—1532) nad mennicą toruńską, a czynnego i dla mennicy wileńskiej. Nazywanym on tu jestfactorMa-jestatis Eegiae, t. j. sprawca J. K. M. Stosunek tego ostatniego do mennicy wileńskiej, jak to czytam w ra-