margul (2) []

.. . i ' _fVSij(o wierzy się jeszcze, ale beznamiętnie, Rzadko kiedy Ttreta było wiele czasu, aby jakoś uzgodnić /c»J    , L|_Chnienia do starych wedyjskich bóstw, a układanie do

nt wątki i Hania, aby zhsrmonkowa |W tyJJJtej ll^iw zarzucono od dawna. Dlatego w naszej relacji o mitach

Uaczelne miejsce zajmuje w pobożnej myśli Hindusa wielka inL Rannymi przejawami ich d--—.

| czyli Trójpostać. Do lej m ?! po prostu cykl dzienny czy roczny życiu przyrody. Surja wscho-I '^p'--- ^n:-........    -^! zachodził wieczorem, Czandra przechodzi! miesięczne

Mm 1HM ■ pmMa wielkie 1 HKrrandry-Kstęźyca czy A|nv0^a. Porońmy 1 ■ Lei i ■ Wen lH wnosi lu« ■ ie wokół H postaci nie tworzyły się wlafcw miły, opo-hierarchia liogów i demonów, którzy nic są bynajmniej sobie nW p ieli czynach, koligacjach, kłopotach czy walkach. Stałymi. Usrwin* minicw snimiii*«nnhninpi mv.tli iłindu^A wielka irói ' ..mnnYtni przejawami ich działalności, ich naturalną mitologią

n^wyisnch bogów, zwana Trimurti. L_# |    . jHL

postaci zalicza się bogów. Bralimę, Mi i Siwę. Pierwszy zająjj L _farto i zachodził wieczorem. Czandra przechodził miesięczne Ilonom miejsce, jest bowiem Wielkim Budowniczym; Wlsznu jgjJ %iany kszlaltu, Waju zrywał się od czasu do czasu do porywiste-felil Zbawiciel i Chroniciel dzielą Brahmy dzierży miejsce drugjj | Jfzynti, Jedynie bóg wstrząsów i huraganów Indra i bóg śmierci ptijiist Wielki Nwrzywl Sin bywa zawsze wymieniany jagi Lj wiedli dość osobliwy, nieuporządkowany żywot i im należy po-Irzcci, ctói woczadi milionów czcicieli zwanych siwaislami nalej, fop ^ ^Wl^^ce) wagi.

li $ ranga najwyższego boga, podobnie jak dla wisznuislów r₀|* jmna interesował Hindusów podwójnie: i jako założyciel rodzaju laką odgrywa mlii, Zbawiciel.    liiJrkifgo. i jako bóg śmierci. Bo też te dwa pojęcia, „życie” i

W osobach Irojposlaci, czyli Brahmy. Hta i Siwy, czczą jflj J||I zespoliły się w naszej świadomości od dawien dtlwitfl. Bo-ilasi bogów śmieli w najdawniejszej literaturze religijnej, sław. jonie nie znali twardej konieczności umierania. nych czterech ll'M i Rfprtfa, czyli IłWeą Hymnów na czele. ' Wiecznie świeciło Slońce-Surja, wiecznie odradzało się tchnienie Boscy bohaterowie wzywani zaklęciami i uwielbiani wpieśnioch tego (futru-Waju, wiecznie płonął Ogicń-Agni. A ludzie musieli rozsta-umego okresu musieli pełnić skromniejsze, uboczne fJhkcje. Nic wać się z żydem. Na dręczące pytanie, jak d iSZio do tej przykrej zostali jednak zapomniani czy pokonani przez Trójcę. Naród indyj. mleczności, odpowiadano sobie w sposób następujący: źyl ongiś ski, chociaż dzieło niszczenia podniósł do rzędu zadania wielkiego syn Słońca i bliźniaczy brat Tami, patronki rzeki Jamuny, dopływu boga Siwy, nie niszczy nigdy żadnej, chociażby najdziwniejszej tra- Gangesu, imieniem Jama. On to pierwszy zaznał goryczy śmierci: dytji religijnej. Stąd takie bogactwo mitologii, stąd zastępy przygar- umarł i udał się na tamten świat. A jako założyciel rodu ludzkiego i nięiych litościwie intruzów , którzy niekiedy potrafią zawładnąć ser- ludziom zgotował podobny los. Miał dwa niesyte psy z czworgiem cami wiemych, jalc to się stało z samą przenajświętszą Trójpostacią.¹ oczu każdy i szerokimi, wietrzącymi nieomylnie nozdrzami. Psy te

I wysyłał Jama na ziemię, gdy uznał, że nadszedł kres dla jednej z Dawne bfólw'4 okresu wedyjskiego pełnią i teraz, jak dawniej, | ludzkich istot, Dusza po rozstaniu się ze swą cielesną powloką udały,? powierzonymi im przejawami życia i rytmiki przyrody. j wala się pod psią eskortą do siedziby Jamy w niższych rejonach pod-wcaLiow    ^izmami, Agni rot I ramia, 1) wejkla do pałacu trzeba było jeszcze przechytrzyć psiska.

imvtoo\ i    i • '^asw°kttogłowic 1 które niechętnie wpuszczały' kogokolwiek do swego władcy. Wresz-

S|fef \ f    przeprawie zmarły dostawał się przed oblicze Pana

nującc łampmy wiełmkic słońce iks ^mu^.^Ml^^l'«iimpiv \ kiera. Odważny kto wtedy nie zadrżał. Oglądał bowiem dosiadają-w '*e4yjskim^i\c^_Ul.    ^mAtó^bwład- \ «go bawołu zupełnie zielonego boga w czerwonych szalach i ciężką

slowt \ tóęiyc. Vodo\swK każdy Vwnacv\eu    ^ lp! \ maczugą w lewicy, a sznurem z pętlą w prawicy. Pozostawało jeszcze

żuVx6\\Ąr*_Nv\crl\esVw\e-ł\\\ad\ vjs\uchamc Czitragupty, niejako sekretarza \ specjalisty od księgi W pnsbogatt skarby ukme w atmnr.irmu„    du- \ sptawozdah, w wtyki jego Icklury, opatlej na dokładnym rejestrze

W^wiwiitewtdtóktoi.    ' ^,V" przed \ czynów zmarłego, dusza albo się udawała do przybytku zmarłych,

\ rŚ» hyła wysyłana do jednego i dwudziestu jeden piekieł. albo \e;