370
ste i nierówne, kiedy I 1 ^>ry, są rzeczyw.ste i równe sobie gdy - - \ —q, //?\2
są wreszcie urojone, gdy ( — ) <j?. Według tego mając n. p. równanie li
«TWW ii tO U ■ . !
te wartości rzeczywi—
czebne e"
■10 —0^ bacząc,
T" ' V
ze p — 3,
otrzymamy
9 3 /
#'_=—— -J- |/ i X"————J/ — [-10 ——ó; .cażda z tych wartości
otrzymanych na X, sprawdza podane równanie; gdyZ podstawiając pierwszą, mamy 22 4-3‘2—10—0, i podstawiając drugą otrzymujemy: (—5)2-f-3(- -5)—10=0. Wartości niewiadomej otrzymane po rozwiązaniu równania nazywają się pier-wiastkami równania. Równanie jakiegobądź stopnia ma tyle pierwiastków, ile w stopniu jego zawiera się jedności. Równanie jakiegobądź stopnia można sprowadzić do postaci xmĄ-Axm 2-|-Cxm 3-j- -\-PxĄ-Q~o;
każde równanie zawsze można zamienić na takie, w którem wyrazu zawierającego Xm—1 nie bedzie, okażemy to na równaniu stopnia 3°*j?3-}-«j?2 \-bxĄ-C —o; w tym celu uczyńmy x—y-\-h, a otrzymamy (y\ h)h-±-a(y-)rh)2Ą-b(yórhjĄ-C—o,
w, aby się pozbyć y3, potrzeba, aby h było ta-
a
kie, iżby 3k-j-a—0> zkąd h——podstawiwszy w otrzymanem rózwnanlu za h znalezioną dla niego wartość,, otrzymamy równanie uwoln.one od wyrazu zawierającego y2. Każde przeto ró wnanie stopnia trzeciego można sprowadzić do postaci X*-[-px-\ q—0. Gardan podał wzur na rozwiązanie tego równania, zwany wzorem Cardan’a, który
Wzór ten w zastosewaniu okazuje się często niedogodnym. Wyprowadzono także wzory ogólne na rozwiązanie równań stopnia czwartego, lecz te, podobnie jak poprzedzające, są niedogodne w użyciu. Równania stopni wyższych w niektórych przypadkach szczególnych z łatwością daja się rozwiązywać, tak np. równania trójwyrazowe stopnia 4-tego postaci: x*-\-px2-\-q—Oy
czyli: ^3-f3^ |
y^Ą-Sh2 |
\-M ) | |
Ą-a |
-\-2ah |
-ahĄ | |
+ b |
-bh j | ||
>injn/.(iH |
h c) |
oznaczywszy &
«o i *
z, bedzie x^—z2 i uczyniwszy podstawienia, otrzymamyr
t
z2-\-pz-\-q—0, zkąd z==——+ f . —czyli X2—— - -f V — —q, a w y-
1/ V n,/P2
ciągnąwszy z obu stron pierwiastki kwadrat., mamy: x—-\-V —g — y ^ — Qr Podobnym sposobem w ogolności z równania postaci x2m-\-pxm-\-q=:o, otrzy
mi --—
. , . Pomimo niezliczonych usiłowań matematy-
2 ^ 4 ‘
kuw niezdołano dotąd wyualeść stosunków, którcby dawały wartości dla niewiadomych w funkcyi spółczynników, w równaniach stopni wyższych, począwszy
mujemy X"