354
dwornym. Kiedy elektor, zmuszony w r. 1806 do ucieczki, powierzył Roth— sehildowi pieczę nad swym majątkiem osobistym, Rothschild godnie odpowiedział położonemu weń zaufaniu, i z narażeniem własnego dobra, zdołał uratować książęce fundusze od zatraty. Wdzięczny elektor, po powrocie swym, nadał izraelitom prawa obywatelskie, a Rothschilda powołał na członka kolle-gijum wyborczego miasta Frankfurtu. Rothschild zmarł r. 1812 i pozostawił dziesięcioro dzieci, z których pięciu synów przejęło po nim czynności bankierskie, mianowicie: 1) Anzelm de Rothschild, głowa domu w Frankfurcie, ur. r. 1773, od r. 1835 konsul bawarski w F/anfo furcie, gdy synowiec jego Anzelm Salomon de Rothschild ur. 1803 jest tamże konsulem austryjackim od roku 1836. 2) Salomon de Rothschld ur. r. 1774, mieszka od r. 1815 po wię
kszej części w Wiedniu. 3) Natan Mayer de Rothschild ur. r. 1777, założył w r. 1798 kantor w Manchester, zkąd po 5 latach przeniósł się do Londynu, gdzie w r. 1813 zjednał sobie zaufanie najznakomitszych angielskich mężów stanu, i w r. 1822 austryjackim konsulem generalnym mianowany został. 4) Karol de Rothschild ur. r. 1788, głowa domu w Neapolu; od r. 1829 konsul neapolitański w Frankfurcie. 5) Jalwb (James) de Rotksch'ld, ur r. 1792, od roku 1812 głowa domu paryzkiego, a od r. 1822 konsul generalny austryjacki w Paryżu, ożeniony z córką brata swego Salomona, jedną z najprzyjemniejszych kobiet. Z sumiennością dotrzymali bracia zaleconej im przez umierającego ojca zgody braterskiej i wspólnictwa we wszystkich czynnościach i obrotach finansowych. Kiedy elektor wrócił w r. 1813 do swnich państw, dom Rothschilda nie tylko zobowiązał się do wypłaty natychmiastowej powierzonych mu kapitałów, ale i procentów od dnia ich przyjęcia. Elektor wzruszony do żywego tym dowodem uczciwości, pozostawił jeszcze kapitały lat kilka w ręku jego w obrocie, a sam od dnia powrotu swego małym tylko kontentował się procentem. Niemało też rekomendacyje elektora na kongresie wiedeńskim przyczynity się do zwiększenia związków finansowych domu Rothschildów, który w skutek wypadków politycznych i stosunków niemi wywołanych, nieprzerwanym szeregiem wielkich operacyj pieniężnych i kredytowych doszedł do tego stanowiska, jakie dziś zajmuje we wszelkich ważniejszych sprawach handlowych i finansowych. Przez owe w życie wprowadzone lub kierowane przezeń operacyje kredytowe i finansowe dla wszystkich prawie większych i mniejszych państw Europy, dom ten przyłożył się nie mało do ustalenia stosunków finansowych wr ogólności, jaki do wzmocnienia zaufania publicznego i kredytu w szczególności, papiery kredytowe publiczne wszystkich niemal państw' na targ publiczny pieniężny i do wszystkich banków europejskich wprowadził, i pod tym także względem nader wrażną rozwinął działalność, która mu na zawsze historyczne zapewni znaczenie. Ztąd też wszyscy członkowie jego od różnych dworów europejskich wielokrotne odbierali oznaki czci i uznania tych zasług. Otrzymawszy szlachectwo dziedziczne od cesarza austryjackiego w r. 1815, lubo nie chrzczeni, wyniesieni zostali od tegoż do godności baronów w r. 1822. Elektor heski mianował ich fajnemi radcnim skarbowemi, a król pruski w r. 1818 tajnemi radzcami handlowymi. Niemniej sypały się na nich ze wszech stron ordery. Kilku ze starszych synów pomie-nionych wyżej pięciu braci, prowadzi obecnie dalej na własną rękę czynności w duchu przez dziadka rozpoczętym i nakazanym: w Frankfurcie Paryżu, Londynie, Wiedniu i Neapolu.
RothSChlOSS, po niemiecku, a właściwie po czesku dawniej Czericeny zo.mfh albo Krafwwec jak obecnie, ^^^atmy zamku, będącego własnością