104T61

my w martwym punkcie (co na szczęście zdarza się nieczęsto), proszę aktora. /•-by wypróbował mój ruch. Zastrzegam, że jeśli pod koniec sceny nadal me hcdzie zadowolony, zastanowimy się nad innym rozwiązaniem.

Wyznaczanie pozycji nie powinno trwać w nieskończoność, choć pośpiech tez nie jest wskazany. Kiedy scena dobiegnie końca, zapytaj wszystkich, czy sa zado-woleni ze swoich ruchów. W przypadku pytań usiądźcie na planie czy przy stole i poszukajcie odpowiedzi. Potem poproś aktorów, żeby jeszcze raz zagrali te scenę, dopóki pamiętają nowe ruchy.

Nie możesz wprowadzić poprawki ani zmienić ruchów aktora czy też zaproponować nowego rozwiązania, jeśli nie dasz mu szansy wprowadzić zmian w Zycie, Skrótowe notatki" (uwagi reżysera na temat gry aktora dawane zazwyczaj pod ko* nieć próby) są kompletnie bez użyteczne. Gdy zgłaszasz uwagi („Chciałbym, żebyś zastanowił się, w jaki sposób możesz lepiej podkreślić relacje z nim jako ojcem"), pamiętaj, żeby je powtórzyć, kiedy zacznie się druga próba sceny.

Zakres prób musi objąć nawet upływ czasu. Reżyser może powiedzieć: „Przeczekaj jeden fragment (jedną sekundę, dwa akordy piosenki) i dopiero wtedy otwórz drzwi.** Mimo wszystko kiedy aktorzy grają swe role, wewnętrzne tempo pr/yspic*/a. a fragmenty mogą mijać nienaturalnie szybko. Jeśli aktor niewłaściwie interpretuje moment decydujący, jedynym wyjściem jest trzymanie go za rękę pr/cz tyle czasu, ile potrzeba. To jedyny moment kontaktu fizycznego między reżyserem a aktorem Kiedy przyglądasz się przebiegowi sceny, nie siedź grzecznie w be/picczncj odległości, jak widz w teatrze. Reżyser powinien stać co najmniej w tej samej odległości od aktorów co kamera. Może się nawet przechadzać w tę i / powrotem. obserwując plan pod różnymi kątami. Siedzenie w jednym miejscu sprawia, żc aktor podświadomie gra specjalnie dla ciebie, a co za tym idzie plan przemienia się w swego rodzaju scenę w teatrze.

Nie hamuj się, jeśli widowisko wywołuje u ciebie śmiech lub łzy. Większość aktorów filmowych i teatralnych ceni sobie autentyczne reakcje. Między aktorem a reżyserem mogą występować różnice twórcze, jednak nieskrywana wrogość to fakt niezwykle rzadki. Jedyny moment, kiedy naprawdę denerwuję się na aktorów. ma miejsce wtedy, gdy spóźniają się na zdjęcia, nie chcą się uczyć roli lub oddają się jakimś innym nieprofesjonalnym praktykom.

Podstawowy problem reżyserów polega na tym, że muszą brać pod uwagę wiele rzeczy jednocześnie grę, ruchy i pozycje kamery. I rudno jest robić więcej niż jedną rzecz naraz, dlatego na pierwszej próbie przećwicz tylko ruchy i postaraj się je scalić. Jeśli pojawią się jakieś zmiany, zwołaj jeszcze jedną próbę. Kiedy już wszystkie ruchy będą jasno określone, poproś aktorów, żeby jeszcze raz zagrali scenę. Tym razem będziesz się mógł skoncentrować wyłącznie na walorach gry.

Ocena

Kiedy oceniasz występu oczyść umysł i obserwuj wydarzenia, jak gdyby ro/ grywały się na twoich oczach po raz pierwszy. Odłóż na bok scenariusz i wszystkie nagromadzone oczekiwania i troski. Jak aktor, który zaraz, wejdzie na plan. po

14#

M— się świadom «■ z/ekikiix?wk    W stanic w^mbmhh^ ^awan^acł wydanca^

«tfjdb.iifln|nbat.MbprMlHam^M|M«i0ai ^ ufc sarr j i ia— u _T%_ k* noraiki Uci nnoi irylś aa irywly mo— — krtfc* s«fc«srt «rt*rócat —oją tfwafęodakcp Sc—> n ranna|iii Mrt >i|ją. — ——ict — c——— śsu dwa, Itry    rlei^^cnt ■• *. (<??{ gas—i h^śjimw dhsrtł aaaśpsae.

Od ciebie nkc^y. c/y pnaramt sceną. Mśy on pevaś/tat, cfy »ai rywwy flfioaipftfei do kośct Oduaat Aa kaśct friySNpę ao—y    —I arw——

jtó piły |W*vs m fragnwiwtc. lo oc/ywncM arat c—c 7 Arific) ama^ dda «y wohvi aaę cmzą. gdy Idoś tes prany swe taka ImmIk. kaśy ptfą — «w, •jftuyib obrotach 2 odtuknę doPauścarai I— aiau—i paśko. kohr—i ■kły tf rając Wmloc/aie (to osa aaa a— oępMś śPta) accuy> fś trtu—o. t którym cod—a pociskać do kartca

karty ousi/w. la coś i/waakapi, om od — ortm sort ortdś uw vda>a Molo/ srtody >ajn ipj>a podpąć kwestią > guf—ć opak Ida op mmttobą się sad mą zaataiwrilt: jCo «sśta| o— o| u—ą diugi*"" koiy aga*

09— jot adartaki pr/udiliato— a tc? kaąlM, ncca— spooaa adaort —ujęfno*. 1 pkuano konkretnych m| * poprawek Z—y—i sakooaś n 1 ahcjc inądiy p—taciaoii, dlate(pa lo rtponrtai c— — ap—aŚMoi iflprw* i/acji

Kolna pfśky zachęcają aktorów do odkrt— ac—aronmm. Im— no— pad ąfcą ayimiA, który or nur potrzeby pdposs up—ą ks—ą 1« oMorą ■I nsp—ad/aw w lycs odkryeta poc/y—m os pfśkack iak aktor7\ i—hangą tsoftpoprawki, dodawaj im otuchy 1 lape—ią o dauarto dżudo— ftęrt atwat ty na *po*tr/c żenią i potowy fta dysk usję Aktorzy chcą raykk pogra—lat — ktk ka próbach To srocutntalc. w koócti aodrą. dr owąpnąli mc—u w kadryl chcą utrwalić to, cargo nauczyli się ćwicząc «wop tok « w kotko pewTrrąiąc *0—y Zwykle okazuje tą. Ze mm aktorry chcą przeprowadzić o jedną prdą mtnn ort ji zapewne ze względu na wszystkie etc—ty, — które tyfke rezvser 00— mś* cić uwagę

K iedy przyglądasz mc ostał niej próbie. rapeoątą, ot naimncoici prMuło ?wr»-ją uwagę. TWor/w widownię to. co wyda srę ciekawe tobie, zaintryguje również widza. (W czasie zdjęć miej s/c/cgólny w zgląd na te momenty) Jeśli dwie postaci —mawiają, bardzo łatwo jest popaść w rutynę kręcenia tego aktora, który akurat mówi. UwaZnc wsłuchiwanie stę w sposób, w jaki wypemrtadanc są kwertte oraz przyglądanie się niuansom gry sprawia, Ze mc popadasz w rutynę MoZcsz *abie zdać sprawę. Ze lepiej jest uchwycić reakcję na wypoairtl drugiej osoby lub na rekwizyt, który aktor nerwowo obraca w dłoni czy tez na przedmiot w rogu pokoju, na który bohater ukradkowo rzuca okiem

Ody pierwsza próba dobiegnie koóca, postaraj się zostaw u aktorów w optymistycznym nastroju Pogratuluj im świetnej robot\ powiedz o wenie parę krzepią cychsłów. Jeśli chcesz, >cb\ popracowali w domu nad r*>l *. ;dho pcvzvnih jaku;v poszukiwania dotyczące bohatera. nie zapomnij tego podkreślić Poproś, żeby na następne spotkanie, gdy będziecie omawiali scenę, wyuczyli się ról na pamięć

14$