3Qg Cięść II. Komunikacja irtteipersonafna
uporządkował.. które 2 nich są najważniejsze i w |ł4fci »po*ób «Mlt. „
pu^M/ir- IW/ęt■*«- Takich d/i.<ł.tn nie gwuiumuje sukcesu w drżeniu ■ !„ ale zdając śwłrfe V większym MOpńlu sprawę , ic-go. do c/ogo zmirrzau, ,/ zwiększęc Koinsę ich rcaiunęii.
8.6.3. Radzenie sobie ze sprzecznymi motywami
Komunikacja interpersonalna wymaga brania pod u wągr zarówno pk i druga i osoby. Olałektyki w związku sprawiąją, że staje się 10 barcj/iij /W,*> .de czynią t« związek ciekawszym. Aby uniknąć upraszczania Ja i Innego.'^, komunikujące się mu$zą lepiej zro/.umieć «e dialektyki (Spiei/bcrgi 1993). W •>, idu rulm- wzmocnić dwa aspekty relacji: docenianie przeciwieństw oraz docejinn-wynikającego ze współdziałania pristępu (Baxfcr. Montgomery. I91M»),
Docenianie przeciwieństw wymaga dostrzegania, że podczas k«»unituk<iv.Mu się. ludzie często równocżeśiuc borykają się /. wieloma sprzecznymi ze ulw motywami. W związku dającym poczucie spełnienia jest miejsce zarówno n> autonomię. jak i na zależność. Możesz bardziej cieszyć się własnymi osi^gnifnini gdy jesteś iv związku z kimś. z kim możesz je dzielić. Docenianie pr/niwińn pozwiifct na lcp#ze /rozumienie komunikatów drugiej osoby, co pociąga /a %U Icpsje dmiiMow.ink do nich odpowiedzi.
Docenianie postępu wynikającego ze współdziałania oznacza, żc jest alepe w związku a drugą osobą niż samemu. Możesz doświadczać przeciwMzwmn motywacji, akr to samo dotyczy lej drugiej osoby. Dlatego też w każdej rouaw warunkiem kompetencji jest rozpoznawanie przeciwieństw w drugiej osobie ul v»ffM» jak w sobie oraz próbowanie znalezienia sposobów na zaspokojenie wt/yuluś potrzeb dialektycznych. Kiedy Izranc wyraziła potrzeby silniejszej więzi i spotyUcu się a kimś. kto dzieli jej dążenie do celu, jakim jest małżeństwo. Konrad zdał ko sprawę z tego. jak ważne dla niego jest to. co łączy go z I .canc. Nic tylko nic radd sobie że swymi wewnętrznymi przeciwstawnymi motywami, ale i ze sprzccznokk-n związku. W tym wypadku rozwiązaniem dla Konrada było poznani** i pniłu zrozumienia sił. jakie targają I.eane i nim oraz ich wielorakich celów. Potencjał* rozwiązania muszą brać pod uwagę motywacje obu osób.
Ludzie są przyciągani przez różne aspekty złożonej komunikacji interpersonalnej. Osiąganie większej |H*wnowi siebie i lepsze rozumienie dialektycznych)!* wpływafącBI na komunikację oraz /wiązki może pomóc w przezwyciężaniu liiirici motywacyjnych w kompetentnej komunikacji interpersonalnej.
|ak jij/ przeczy lałeś, jesteśmy motywowani do koniunikowanu »ię w ka* li przez wiele rożnych celów, potrzeb i dialektycznych motywów. Ilekroć n; ki4iiiiinikuj<’iuy. kompetencja naszego zachowania jest oceniana w kategoriach
- -- - RoattiSfl. Wprowadzanie do komuMtacll irtwpwwimł
stoiownoścl I skuteczności. Bo i względu im celo realizowane prm <mbę w trakcie komunikacji, aby mówić o kompeicncjl. zachowanie lej maby mmi spełniać kryteria slowwności i skuteczności. jednakie kryteria ir nic zawo* tą k «i»ą v zgod/lc l niezgodność u często rodzi pytania odnouąte się do etyki. Efektywna komunikat)j inożr być niestosowna / punktu widzenia etyki, zaś komunikacja .stosowna etycznie może być nieefektywna. Jeżeli powodem, db którego Lanc clitiab rozstać się z Konradem byłoby to. żr w rzeczywMofd spotyka się / lutni innym, to powiedzenie Konradowi: jau związek nie uda się" mogłoby być skuteczne, ale Konrad mógłby uznać takie kłamstwo za niestosowne z punktu widzenia etyki. Z kolei, gdyby 1-eane zdecydowała kootynuować relację tylko po to, żeby nie ranić uczuć Konrada, byłoby to nieefektywne z punktu widzenia uczciwości wobec samej siebie. Skuteczność i umowność nie owoc są wysurenjące db komunikowana aę w sposób kompetentny, wymaga to dodatkowego rozważenia kwestii etycznych. Na rozpatrywanie takich kwestii etycznych składają się trzy kroki: (1) zastanawianie się nad sobą, (2) zastanawianie się nad inną osobą. (3) anafiza zgodności.
Przez dogłębne zastanawianie się nad sobą możesz okresie, jakie są twoje podstawowe motywacje w danej sytuacji komunikacji interpersonalnej- Pomoże d w tym przypomnienie sobie opisanych wcześniej wymiarów motywacji. Pamiętaj, że motywy mogą być afektywne bądź poznawcze, ukierunkowane na siebie bądź na innych i pozytywne bądź negatywne. Te rozróżnienia mogą pomóc zilustrować sposoby odnajdywania kwestii etycznych w komunikacji intcrpcnonałrwj. JrUi w wyniku zastanawiania się nad sobą odkryjesz, że twoje motywy sij całkowicie ukierunkowane na siebie a nie na innych albo całkowicie negatywne a nic pozytywne, to musisz rozważyć je na nowo z punktu widzeniu etyki, Wyrażanie zazdrości lub złości niekoniecznie jest nieetyczne lub niekompetentne. Niemniej rozpoznanie egoistycznych motywacji daje lepszą możliwość oceny, czy będą one odbierane przez innych jako stosowne. Na przykład, wielu lud/ł uważa kłamstwo za nieetyczne. Jednak kłamstwo jest uważane ki bardziej nieetyczne, gdy jest ukierunkowane na osiągnięcie własnych korzyści, niż gdy jest ukierunkowane na korzyści innych osób (OThir, Cody. 1994). Gdybyś powiedział przyjaciółce lub przyjaacłowi, że w jakimś zabawnym ubraniu wygląda świetnie i nadziej, że wyjdńe w nim na ulicę, ośmieszając się. byłoby to ocenione jako bardziej nieetyczne, niż gdybyś chciał w ten sposób podnieść jego lub jej pewność siebie.
Zastanawiaj się nad motywami innych osób zaangażowanych w interakcję, stosując te same wymiary motywów. Inni ludzie także mają motywy. Jeżeli chcesz realizować motywy, które naruszają ich prawo do realizacji własnych motywów, to często będzie lo stwarzać problemy etyczne, Na przykład, jeśli jedna osoba jest zaangażowana w iwiązek po prostu dla przyjemności i udeedu od codzienności, druga zaś dla zaspokojenia potrzeb przynależności i miłości oraz realizacji siebie, sugeruje to. że ta druga osoba jest wykorzystywana przez pierwszą. Osoba z motywacją zapewnienia sobie pr/yjentnośd w związku może odejść jak tylko pojawi się możliwość osiągnięcia jeszcze większej przyjemność i. natomiast osoba.