227 (42)

460 Dodatki

tych twierdzeń jest ograniczony do przypadków, kiedy istnieją granice lim/(<)

f-*oo

oraz lim f(t).

f—o*

Najczęściej spotykane fonkcje f(t) i odpowiadające im transformaty F(s) zestawiono w tabl. 2.1 (rozdz. 2).

W praktyce zatem zarówno transformowanie funkcji /(/), jak również znajdowanie oryginałów funkcji F(s) wymaga jedynie znajomości twierdzeń podstawowych (A.5) do (A.16) i operowania tabl. 2.1, z której korzysta się jak z „tablic logarytmicznych”. Jedyną trudność stanowić może doprowadzenie złożonych funkcji do postaci sumy prostszych składników, mających swe odpowiedniki w tabl. 2.1. Funkcję rozkłada się wówczas na ułamki proste, zgodnie z regułami podanymi w punkcie 2.5.

B. Transmitancje rurowych wymienników ciepła

(Przykład procesu o stałych rozłożonych)

Własnością charakterystyczną rurowych wymienników ciepła jest rozłożenie pojemności cieplnych po jednej lub po obu stronach ścianki wzdłuż długości wymiennika. Analizując procesy zachodzące w takich wymiennikach zrezygnowano ze ścisłego opisu nieliniowego, uwypuklono natomiast założenia upraszczające, przy których możliwe jest otrzymanie liniowego opisu własności statycznych i dynamicznych.

W przedstawionym opracowaniu podano przybliżone transmitancje rurowych kondensacyjnych wymienników ciepła (ogrzewanych parą wodną) i wskazano zależności pozwalające obliczać współczynniki charakterystyki statycznej oraz stałe czasowe wymienników.

Stosowane oznaczenia *>:

Ai —powierzchnia wewnętrzna rury, m² A, —powierzchnia zewnętrzna rury, m^!

A_m — powierzchnia średnia rury, m^a

B — obwód średni rury, m

.B, — obwód wewnętrzny rury, m

B_s — obwód zewnętrzny rury, m

c — ciepło właściwe, kcal/kG^cC

F — objętościowe natężenie przepływu, m^s/h

g — grubość ścianki rury, m

0    — ciężarowe natężenie przepływu, kG/h H —natężenie przepływu ciepła, kcal/h

1    — liczba rur połączonych równolegle

k — sumaryczny współczynnik przenikania ciepła, kcal/m^i[h⁰C l — długość rury, m P — ciśnienie, kG/m² Q — ciepło, kcal

*’ Dane liczbowe występujące w przykładzie wzięte zostały z dostępnej obecnie dla projektantów literatury technicznej, katalogów i tablic fizycznych. Dlatego zachowano stosowany tam tradycyjny układ jednostek fizycznych.