227 [1024x768]

Termodynamiczne funkcje 5 mieszania i nadmiaru

Rozważmy roztwór dwuskładnikowy, złożony z n, moli rozpuszczalnika i n₂ moli substancji rozpuszczonej. Według równania (3.96) całkowita swobodna entalpia roztworu G jest sumą udziałów wnoszonych przez cząstkowe molowe entalpie swobodne składników:

G-fitGi+fląG,    (3.126)

Analogiczne równania można napisać dla entalpii, entropii a nawet objętości roztworu (porównaj równania 3.103 3.105). Oznaczmy zatem przez X Tf^RMomsA- j_owoi_ną ekstensywną (tzn. zależną od ilości masy w układzie) funkcją termo-funkcje dynamiczną; niech ponadto jej cząstkowe molowe wartości wynoszą X_x dla ekstensywne _r02p_USZCZa|_nj^ ₀raz X₂ dla substancji rozpuszczonej. Analogicznie do (3.96) możemy napisać równanie:

X = n,X,+n₂X₂    (3.127)

w którym X może oznaczać ekstensywne funkcje termodynamiczne U, H, S, G, F, a także V. Równanie (3.127) przedstawia wartość funkcji X dla n_x +n₂ moli roztworu rzeczywistego.

Wiemy jednak, że niektóre roztwory wykazują właściwości zbliżone do roztworów idealnych, tj. takich, w których aktywność składników jest równa ich stężeniu, czyli współczynniki aktywności są równe jedności.

Oznaczmy wartość funkcji X dla roztworu idealnego przez X¹*; przez analogię do równania (3.127) wyrazi się ona za pomocą równania:

X‘* =*    (3.128)

w którym X}* oznaczają wartości cząstkowych molowych funkcji termodynamicznej składników w roztworze idealnym. Oznaczmy jeszcze ponadto war-