232

W grupie termoplastów stosowanych na osnowę kompozytów na pierwsze miejsce wysuwa się, wspomniany wcześniej, częściowo krystaliczny polietero-keton (PEEK). Jest on wyjątkowym materiałem ze względu na znacznie wyższą od duroplastów wiązkość. która zostaje zachowana w kompozycie. Inną korzystną cechą kompozytów na osnowie PEEK jest ich odporność na działanie wilgoci, ponieważ osnowa nie absorbuje wody w temperaturze do 120°C.

W przeciwieństwie do innych tworzyw termoplastycznych, polieteroketon jest też odporny na działanie olejów, cieczy hydraulicznych, smarów i rozpuszczalników. Dzięki stosunkowo wysokiej temperaturze zeszklenia, kompozyty na jego osnowie, wzmocnione włóknami ciągłymi, zachowują wysokie właściwości mechaniczne w temperaturze do 150°C. Tak jak w przypadki, tworzyw niewzmocnionych, również w kompozytach o osnowie tworzywowej. podczas obciążenia przez długi czas w podwyższonej temperaturze a nawę: w temperaturze pokojowej, należy liczyć się z odkształceniami na skutek pełzania. Jak wiadomo, skłonność ta maleje wraz ze wzrostem stopnia krysta-liczności tworzywa.

3.3.3. KOMPOZYTY O OSNOWIE Z ELASTOMERÓW

W tej grupie polimerów należy wymienić przede wszystkim kauczuki syntetyczne, których podstawą jest butadien. Najważniejszymi są: kauczuk butadienowy, kauczuk butadienowo-styrenowy oraz kauczuk butadienowo-nitrylowy.

Aby tworzywa te mogły być stosowane jako materiał konstrukcyjny, musz^ być poddane procesowi wulkanizacji, który polega na wprowadzeniu substancji umożliwiającej sieciowanie, najczęściej siarki.

Kompozyty o osnowie z kauczuków znalazły powszechne zastosowanie w układach przenośnikowych (taśmy przenośników), transporcie (opony oraz niepalne łodzie), elektronice (niepalna izolacja kabli elektrycznych), jak również w budowie wszelkiego rodzaju urządzeń mechanicznych, gdzie nape-z przenoszony jest za pomocą pasów klinowych czy zębatych. W tym przypadku jedną z głównych zalet jest to, że drgania nie są przenoszone z układu napędowego (są tłumione przez paski klinowe) oraz to, że paski te pełnią rok naturalnego hamulca bezpieczeństwa. Najczęściej stosowanym tu wzmocnieniem jest węgiel o słabo zgrafityzowanej strukturze, produkowany w for bardzo rozdrobnionych, sferycznych cząstek. Węgiel zwiększa sztywn wytrzymałość oraz odporność na ścieranie.

Innym wzmocnieniem kompozytów o osnowie z kauczuku jest — odpo na działanie ognia - wodorotlenek glinu Al(OH)₃, wprowadzany w ilości 70%. W takim przypadku kompozyty można stosować nawet w temperatu do 100°C.

Na zakończenie warto dodać, iż kompozyty o osnowie z kauczuku są często wzmacniane jeszcze w inny sposób, a mianowicie za pomocą stalow\ drutów lub innych elementów. Przykładem są tu opony samochodowe.

232