233 (13)

Rys. 7.16. Automatyczny analizator mieszanin cukrów: A — zbiornik na rozpuszczalnik (etanoi-woda 80:20), B — kolumna (długość I m, średnica 4-6 mm, grubość ścianek 3 mm), wypełniona żywicą Dowex 1X8 lub Amberlitem IR 120, C — ogrzewanie pod chłodnicą zwrotną (odgazowywanie rozpuszczalnika), D — przepływomierz, E — pompa tłocząca rozpuszczalnik, F — manometr do pomiaru ciśnienia rozpuszczalnika, G - urządzenie do regulacji temperatury rozpuszczalnika (BMH), O — zbiornik z odczynnikiem (anilina w stężonym kwasie octowym lub antron w stężonym kwasie siarkowym), P — pompa tłocząca odczynnik, T — trójnik rurowy (mieszanie roztworu Z odczynnikiem), I — wężownica zapewniająca mieszanie roztworów', K — łaźnia (78°C dla aniliny, 100°C dla antronu), L — kolory-metr (385 nm dla aniliny, 625 nm dla antronu), m — rejestrator (według Fera Johnsona i Olofa Samuelsona, Science Tools, 13, nr 2, August 1966) tycznie nie wymagają interwencji operatora. Podobne aparaty mogą przeprowadzić trzy kompletne analizy w ciągu 8-godzinnego dnia pracy, przy czym obsługujący nie musi angażować się na dłużej niż kilka chwil. Analiza przeprowadzana klasycznymi metodami chemii organicznej zajęłaby dużo więcej czasu, rzędu kilku miesięcy, i jej dokładność byłaby dużo mniejsza. Złożona budowa takich aparatów' powoduje jednak ich częste uszkodzenia, których naprawa jest dość pracochłonna.

Rys. 7.2. Wynik analizy mieszaniny aminokwasów'. Diagramy z trzech rejestratorów przedstawione na tym samym schemacie

Rys. 7.3. Diagram obrazujący zależność pomiędzy wysokością pików i stężeniem aminokwasów. Zależność ta jest najczęściej dokładnie liniowa