239 (4)

Nikiel. Stale zawierające do 3% Ni nie stwarzają problemów przy cięciu a do zawartości 7% Ni można uzyskać poprawne wyniki cięcia. Stale austenityczne typu 18-8 do 35-15 wymagają techniki cięcia z wtryskiem topnika lub proszku żelaza.

Miedź. Do zawartości 2% nie ma wpływu na proces cięcia.

Siarka i fosfor w ilościach występujących w stalach nie wpływają na proces cięcia. Jednakże duże skupiska rozwalcowanych wtrąceń siarczków manganu, jakie występują w stalach o podwyższonej wytrzymałości ułatwiają proces pękania (rozwarstwienie blach), i pogarszając jakość powierzchni cięcia.

Istotnym czynnikiem wpływającym na proces cięcia jest czystość tlenu tnącego. Spadek czystości tlenu powoduje obniżenie prędkości cięcia, co gwałtownie zaznacza się przy grubościach cięcia powyżej 100 mm. Cięcie stali o grubości 300 mm tlenem (98% 0₂) jest praktycznie niemożliwe. Do cięcia powinien być stosowany tlen o czystości 99,5% 0₂ (gatunek I).

9.1.3. Technologia i technika cięcia

Aby proces cięcia mógł rozpocząć się, materiał w miejscu cięcia musi być podgrzany płomieniem gazowym do temperatury zapłonu stali w tlenie.

Schemat procesu cięcia tlenem przedstawiono na rysunku 9.7. Jako gazy palne mogą być używane: acetylen, propan, butan, metan lub wodór. Jednak najczęściej stosowanym gazem palnym, z uwagi na najwyższą temperaturę płomienia, jest acetylen (C₂H₂).

Płomień podgrzewający palnika ma za zadanie:

-    zapewnić odpowiednio wysoką temperaturę, powyżej temperatury zapłonu stali w tlenie;

-    doprowadzić dodatkową energię cieplną w celu podtrzymania procesu cięcia;

-    zapewnić powłokę ochronną strumienia tlenu przed dostępem powietrza;

-    usunąć zanieczyszczenia z powierzchni ciętej (rdzę, zgorzelinę, farby) i odsłonić czystą metaliczną powierzchnię, co jest niezbędne dla prawidłowego przebiegu procesu cięcia.

żużel

i ciekły metal

Rys. 9.7. Schemat procesu cięcia tlenem

239