Zasady usprawniania pacjentów z uszkodzeniem narządu wzroku i słuchu.
samodzielna Pracownia Rehabilitacji i Pielęgniarstwa Rehabilitacyjnego
Jadwiga Darczuk
Kryterium oceny inwalidztwa wzroku stanowią:
❖ uszkodzenie widzenia centralnego - obniżenie ostrości wzroku,
❖ uszkodzenie widzenia obwodowego -ograniczenie i ubytki pola widzenia.
Wg WHO niewidomy to człowiek, który jest pozbawiony całkowicie lub częściowo wzroku.
Lekki stopień niepełnosprawności - osoby z mniejszymi wadami wzroku, w tym jednooczne.
Umiarkowany stopień niepełnosprawności -ostrość widzenia nie przekracza 10% lub pole widzenia zawężone jest do 30°.
Znaczny stopień niepełnosprawności - ostrość widzenia, lepszym okiem, po korekcji szkłami wynosi do 5% normalnej ostrości lub pole widzenia zawężone jest do 20°.
Polski Związek Niewidomych rozróżnia osoby ze względu na stopień uszkodzenia narządu wzroku:
■ Osoby niewidome - które utraciły wzrok we wczesnym dzieciństwie - do 5 r. ż.
■ Osoby ociemniałe - które utraciły wzrok po 5 r. ż.
■ Osoby szczątkowo widzące - zalicza się do nich ludzi, bez względu na wiek, którzy mają bardzo dużą lecz nie całkowitą utratę wzroku.
^ Całkowitą ślepotą określa się stan zupełnego —bfaku-aoalizał&ra-wzrokowego, absolutny brak zdolności postrzegania czegokolwiek - czarna ślepota.
a Niewidomi z poczuciem światła, to osoby faktycznie niewidome, mające jednak słabe poczucie światła (dostrzegają dzień),
^ Niewidomi, słabowidzący i niedowidzący, to osoby, które mają nikłe pozostałości widzenia w rozmaitym stopniu.
Konsekwencje utraty i wad wzroku:
□ Utrudnienia w zdobywaniu informacji;
□ Niedogodności w komunikacji interpersonalnej;
□ Ograniczenia w samodzielnym poruszaniu się;
□ Problemy natury psychologicznej;
□ Utrudnienia w społecznym funkcjonowaniu;
□ Utrudnienia w wytworzeniu postawy obronnej;