241

5.4. REZONANSOWE UKŁADY KOMUTACJI WEWNĘTRZNEJ 241

Układ komutacyjny z dławikiem w obwodzie kondensatora komutacyjnego

W układzie na rysunku 5.17a można wyróżnić trzy przedziały czasu, analogicznie jak w układzie omówionym uprzednio. Układy zastępcze dla tych przedziałów przedstawiono na rys. 5.21. Jeżeli pominąć wpływ indukcyjności rozproszenia L_a przewodów, to można przyjąć, że parametry obwodu nie zmieniają się po wyłączeniu tyrystora 7j i włączeniu diody D_v Prąd i napięcie kondensatora mogą więc być określone w przedziałach I i II równaniami (5.18) i (5.19).

Rys. 5.21. Układy zastępcze dla poszczególnych przedziałów procesu komutacji w układzie z rys. 5.17a

Podobnie jak w układzie z rys. 3.16a, największa stromość narastania prądu tyrystora 7j występuje w chwili t = t_t i wynosi

di_r

dt

max

di-; i \    _ Uęp

dt / max L_k

(5.95)

Tyrystor Tj wyłącza się w chwili t = t₂, gdy prąd kondensatora uzyska wartość równą prądowi obciążenia, i_c = /. Przy założeniu, że a_t « v,, otrzymuje się

(5.96)

v.L_kI    1 X, I

t₂ x t.-\--arcsin——-«t,l--arctg ——

U    U_co    Vj    U co

gdzie X _{ x Vj L_K.

W przedziale II (t₂ < t < t₃) prąd kondensatora nadal zmienia się zgodnie z równaniem (5.18) i w chwili

1

t_m = t₂+ — arctg

Yj

X tj +

TC

2vr

(5.97)

osiąga wartość szczytową

/

Cm ~

U co --a/4C,

*t

(5.98)

przy czym Q, = XJR_K

dobroć układu komutacyjnego.