247

5.4. REZONANSOWE UKŁADY KOMUTACJI WEWNĘTRZNEJ 247

Przy obciążeniu indukcyjno-rezystancyjnym zostaje dodatnio spolaryzowana dioda D₂ w chwili /₃₂ i ładowanie kondensatora odbywa się w obwodzie U-L₁-r₁-T_Ki-C-D₂, a więc trajektoria fazowa może być wyznaczona z równania (5.67), przy uwzględnieniu współczynników określonych wzorem (5.112). Po dwóch kolejnych okresach komutacji ustala się wartość f7_C0; jest ona większa niż U'_c o-

Na podstawie trajektorii fazowych można wyznaczyć wszystkie wielkości charakterystyczne procesu komutacji.

Kąt środkowy 0 jest miarą czasu (rys. 5.7)

t₂-t₁=~ = ^^ = (9₂-S₁)^L_nC    (5.114)

^vo ^vo

Wartości chwilowe prądów i napięć wyznacza się z wykresu w następujący sposób:

U

v₀L_n

y =

Uq_

^voL_n

sinS₂ =

^-^Y + ^sin [ro^-tJ + SJ    (5.115)

^V0 ^Ln )

u_c = xU = U(QCOs9₂ + b'_n) =

= b'_n + yJ(U_Co~b'„)² + (Iv₀I_n)² cos[v₀(t₂-t₁) + 9₁]    (5.116)

Wartości szczytowe prądu w danym przedziale można obliczyć z rzędnej punktu przecięcia toru fazowego z izokliną odpowiadającą pochodnej d>’/dx = 0, tzn.

¹ Cmax ’

U

v<A

Q =

u CO ~bn

^voL„

+I²

(5.117)

Ładunek kondensatora w rozpatrywanym przedziale

<2    U 1 »2

J i_cdt —--J yd3 = UCq(cos9₁ —cos9₂)

i,    ^vqL„ v_{0 s}_

Straty energii w obwodzie komutacyjnym W= J ięRdt = ——RCq² J sin«9²di9 =

(5.118)

^V0^Ln

U²RCq²

9,

1

(5₂ —5j)—— (sin²i9₂ — sin²5₁)

(5.119)

Przy dużej dobroci układu, zawierającego liniowe elementy pasywne, konstrukcje torów fazowych są bardzo proste. Bardziej pracochłonne jest wykreślenie trajektorii w przypadku małych dobroci i występowania w układzie