268 (36)

kasia: Rozumiem, że już to odkryłaś. I powiedziałaś to sobie, pierwszy raz w życiu.

KRYSIA: Dl*Ugi.

kasia: Misiu, to ty sobie bukiet kup i powiedz:

„Nareszcie to nazwałam!” Wiesz, jaki to jest wielki krok? Cały czas wam powtarzam, że nazwanie problemu to już postęp. Nazw^ranie oczyszcza. Nic tak nie powstrzymuje nas w rozwoju jak załganie, jak mówienie sobie: „Nie, skąd! Ja?! Przecież nie ja, broń Boże!” Zaprzestać ucieczki przed tematem to ogromny krok do przodu, wiesz? 1 nie ma co walić się za to w głowę, tylko trzeba sobie powiedzieć - skoro już wiem, mogę naprawdę coś z tym zrobić. Bo kiedy nie wiem, to się tylko szamoczę, czuję, że mi źle, ale na czym to źle polega, to nie wiem. Powiedz coś

0    sw^rojej roli ofiary.

krysia: My w domu, ja i dzieci, nic nie robiliśmy bez akceptacji męża. Przed rozwodem tak było, ale

1    teraz. Kuchnię mieliśmy urządzoną bardzo prowizorycznie i mąż mi w końcu kupił piękną kuchenkę.

kasia: Tobie kupił? Jaki dobry, nie? On z niej oczywiście nie korzysta, prawda?

268 I BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ