270220121300

-ibryna tworzy ^ i fena kurczą się fkrję a następuje _Po    ^

ozkładzie fibry^Ser) ^ciąj przy udziale Pla&Ś&i rzebiega pocłob_n-¹ udział trombo_Cyh ■ «m, =zy są one i <£°<S ~zowej fazy ta*3**£

'^Cj”

pobranie jej do k arcza wielu Infon^Sfi j^d| zmiany za^>

■ciedla nerkach, chorób i monitor, ;h

°w_a. np.

układ krwiotwórcza ilościowych (liczek . rozkład wielkości a krwi), ocena roz-łeukocytów, morfo-chemiczne, pomiar

óżnych substancji v energetycznych vasu mlekowego, iów, cholesterolu

'encyjnymi. Jako ków w populacji iiektóre także -iennocieplnych, tość sezonową żnią się znacz-M-

i wykorzystuje a technice cy-ywowa wyko-■ki lub fluore-i selektywnie (fale światła vników). Ko-    j

■iązkę (płyną    j

poznawczych

jedna za drugą). Pomiar zostaje przetworzony na potencjały elektryczne, a dzięki precyzyjnemu rozcieńczeniu możliwe jest otrzymanie konkretnych liczebności, a także ocena rozkładu wielkości komórek i ich aktywności. Metody konduktometryczne oparte są na zmianach przewodnictwa elektrycznego cieczy, które są proporcjonalne do liczby komórek i ich objętości.

Metody te umożliwiają oznaczenia liczebności i inne pomiary ilościowe komórek krwi. W przypadku występowania komórek nietypowych konieczna jest jednak ocena mikroskopowa barwionego rozmazu.

Oo badań wykorzystywana jest przede wszystkim krew żylna, pobierana na antykoagulant, aby zapobiec skrzepnięciu. Jako antykoagulanty stosowane są różne substancje: sole heparyny, kwasu wersenowego, cytrynowego lub szczawiowego. Należy zaznaczyć, że przydatność i efektywne stężenia różnych antykoagulantów do badań krwi różnych gatunków zwierząt mogą znacznie się różnić. Przed rozpoczęciem pracy z nowym gatunkiem należy więc wykonać badania pilotowe, zwracając szczególną uwagę na krwinki czerwone, które pod wpływem niektórych antykoagulantów mogą ulegać uszkodzeniu.

Wskaźniki czerwonokrwinkowe

W badaniach układu czerwonokrwinkowego stosuje się różne wskaźniki, informujące o liczebności, wielkości i morfologii erytrocytów oraz zawartości hemoglobiny. Podstawowe wskaźniki czerwonokrwinkowe to:

•    Wskaźnik hematokrytowy (Ht) — wyrażony w procentach lub w postaci ułamka dziesiętnego stosunek objętości krwinek do całkowitej objętości krwi.

•    Liczba erytrocytów (RBC — red blood celi count) — liczebność erytrocytów w jednostce objętości krwi [mln/pl lub T/lj.

•    Stężenie hemoglobiny we krwi (Hb) — zawartość hemoglobiny w jednostce objętości krwi [mg/100 ml, g/l, mmol/lj.

•    Średnia objętość krwinki (MCV — mean celi volume) — objętość erytrocytu [fi]

•    Średnia zawartość hemoglobiny w krwince (MCH — mean corpuscular hemoglobin) — bezwzględna ilość hemoglobiny w erytrocycie [pg]

•    Średnie stężenie hemoglobiny w krwince (MCHC — mean corpuscular hemoglobin concentration) — koncentracja hemoglobiny w erytrocycie [g/l],

•    Stopień anizocytozy erytrocytów (RDW — red celi distribution width) -wskaźnik zróżnicowania objętości krwinek czerwonych [%].

U wszystkich zwierząt wartości parametrów czerwonokrwinkowych wykazują mniejsze lub większe wahania i różnice międzyosobnicze, a także zależą od wielu czynników wewnętrznych (np. wiek, płeć, aktywność) oraz zewnętrznych (np. temperatura, żywienie, infekcje). Wartości tych parametrów różnią się także pomiędzy gatunkami zwierząt (tab. 3). U zwierząt stałocieplnych wartości parametrów czerwonokrwinkowych są mniej zmienne niż u zmiennocieplnych, u których najważniejszym czynnikiem, który wpływa na ich wartości jest temperatura otoczenia - zmieniają się więc one sezonowo.

Zmiany wartości parametrów czerwonokrwinkowych mogą wskazywać na różnego rodzaju zaburzenia w organizmie. Spadek poziomu hemoglobiny i licz-

19