28 (246)

JERZY

Mój... dramat? Mój dramat? Cha, cha? skończony, zupełnie, wszystko.

JULIA

I czemuż wy o tym nic nie gadacie, Jurek!

JERZY

Nikt się nie pyta, nikogo to nie zajmuje, czy ja w ogóle cośkolwiek robię.

JULIA

A dawajże tutaj. Przynieść mi w tej chwili.

Zaświeca lampę

JERZY

Nie jestem pewien... zdaje się jednak... może nawet mam przy sobie.

Wydobywa drżącymi rękami moc świstków z kieszeni. Żaru* mieniony, zakłopotany, uradowany jest... Tb jego pierwsze dzieło. He, hel

Rozsypuje się latający rękopism JULIA

pomaga zbierać kartki, siada, składa na kolanach ||

Nie marudzić. Czytać mi zaraz.

Hipie nogą

No, będzie raz co z tego..

JERZY

He, he, naturalnie, rozumie się samo przez się.

Julia szykuje się do słuchania, poprawia suknię, chrząka lekko. Cisza

Hm -„Otch... hm, hm...

OTCHŁAŃ

poemat dramatyczny w pięciu aktach z prologiem i epilogiem.

OSOBY:

Julia, Jerzy, Józio, Fredzio, Milcia, Wicia, Misia, Cesia, P. Cho-mińska i Katarzyna

JÓZIO

wpada

Jakaś drynda zajechała przed dom!!

Wybiega

JULIA

cicho

A... '.

Zrozumiała.

Jerzy zmiął kajet

WICIA

wbiega

Jula! Wiesz, kto przyjechał?

JULIA

Wiem.

WICIA

Już wiesz? Gdzie mama?

EMILIA

No, przyjechał. Wiesz, kto? Serca się spytaj.

MISIA

Jula! Wiesz, kto przyjechał? Prędko, meble, pokrowce, już na schodach jest.

FREDZIO

Jula, wis, kto przyjechał! Hula, hula, pan Lesandel przyjechał, hulaa!

Tarza się po kanapie

KATARZYNA

Paninko - wi paninka, fto przyszoł? Przyszoł paninki kawalir.

Jerzy złożył rękopis; chodzi zły jak wszyscy diabli

P. CHOMIŃSKA zdyszana

57