29 (100)

Wnętrze kabiny Bf 109F-4

dzią natarcia a dźwigarem znajdowały się wnęki podwozia głównego, które w części mieszczącej koło miały kształt kolisty. Między dźwigarem głównym a krawędzią spływu umieszczone były chłodnice glikolu wraz z żaluzjami oraz klapkami regulującymi chłodzenie. Górna klapka zaopatrzona była w kanały sterujące warstwą przyścienną. Klapy dzielone o konstrukcji metalowej umieszczone były na krawędzi spływu. Jedną ich część tworzyły klapy regulujące chłodzenie, ponieważ mogły być odchylane obie ku dołowi w pozycji zamkniętej. Płat był wyposażony w lotki typu Frise i automatyczne sloty na krawędzi natarcia o asymetrycznym zawieszeniu. Wyeliminowało to ich otwieranie się podczas manewrów z ujemnymi przeciążeniami (co było zmorą dla pilotów latających na Bf 109B, C, D, £). Płat kryty był gładką blachą duralową nitowaną do wręg i podłużnie na gładko.

Usterzenie wolnonośne, o podobnej budowie jak płat, kryte było blachą duralową. Statecznik poziomy przestawiany mechanizmem z kabiny pilota za pomocą cięgieł i popychaczy od +1°10' do -6°

Stery i lotki o konstrukcji metalowej kryte płótnem miały wyważenie: lotki — masowe, a stery kierunku i wysokości — aerodynamiczne. Stery wysokości i ster kierunku były wyposażone w klapki wyważające (trymery). Napęd lotek i sterów odbywał się za pomocą cięgieł i popychaczy.

Podwozie główne jednogoleniowe z amortyzacją olejową miało koła o wymiarze 650x150, o piastach profilowanych w celu zmniejszenia masy. Koła zaopatrzone były w hamulce. Mechanizm wciągania podwozia — hydrauliczny. Do goleni mocowane były duralowe, profilowane osłony części skrzydłowych wnęk podwozia. Kółko ogonowe o wymiarach 290x110 wyposażone było w hydrauliczny mechanizm wciągania, przy czym nie chowało się ono całkowicie w kadłub, a częściowo z niego wystawało.

Zespół napędowy stanowił silnik rzędowy Daimler Benz DB 601 E-1 z bezpośrednim wtryskiem paliwa do cylindrów. Silnik zaopatrzony był w sprężarkę. Do kadłuba mocowany był za pomocą ramy. W jego przedniej górnej części znajdował się zbiornik oleju, a po obu bokach zbiorniki cieczy chłodzącej o łącznej pojemności 35 dm³. Silnik zakryty był osłonami od dołu jednoczęściową, od góry dwuczęściową, otwieraną ku górze na

28