- 271
przeto liczbę parametrów wyjściowych można nawet zmniejszyć do trzech. Należy jednak pamiętać, że równanie (5.56) nie jest słuszne, jeżeli uwzględni się zależność współczynników xN, a, od prądu emitera i kolektora. bersa-Molla jest obecnie powszechnie stosowany w dwu wariantach. Pierwszy wariant, wyżej omówiony, charakteryzuje się tym, że jako zmienne niezależne są wybrane prądy wstrzykiwane przez emiter i kolektor. Taki model jest nazy-wany iniekcyjnym,. W drugim wariancie za zmienne niezależne przyjmuje się prądy zbierane przez kolektor i emiter. Taki model jest nazywany transportowym (rys. 5.27). Nie są to dwa różno modele, lecz tylko dwa warianty zapisu
Rys. 5.27
Model Ebersa-Molla — wariant transportowy
tych samych zależności. Równaniom (5.52), (5.53) dla modelu iniekcyjnego są równoważne następujące równania dla modelu transportowego:
przy czym:
(5.57)
(5.58)
(5.59)
(5.60)
Jeżeli w pierwszym przybliżeniu przyjmie się, że zależność (5.56) jest słuszna, to oba źródła odniesienia 1N, 11 są określone identyczną charakterystyką prą-dowo-napięciową. Jest to istotną zaletą modelu transportowego.
Dotychczas rozpatrywaliśmy model uproszczony, którego dokładność można zwiększyć przez uwzględnienie następujących zjawisk:
— zależność •współczynników- a*, a, od prądu emitera i kolektora oraz od napięć polaryzacji obu złączy;
— istnienie rezystancji szeregowych emitera, bazy, kolektora (są to rezystancje doprowadzeń i obszarów- łożących poza warstwami zaporowymi);
— korekcja zależności wykładniczych przez wprowadzenie współczynnika m ^
Na rysunku 5.28 przedstawiono model Ebersa-Molla w wersji transportowej, w- którym
uwzględniono wymienione czynniki. Największe znaczenie ma rezystancja rozproszona bazy Tbb-> pozostałe rezystancje są zwykle pomijalnie małe.