dna bylina o grubym kłączu, do 10 cm 'rinicy, pełzającym po dnie. Z kłącza " rastają liście osadzone na długich ogonka, pływające po powierzchni wody.
Zi<zka liściowa jest jajowato-sercowa-_ kształtu, głęboko wcięta u nasady, ba-*::: ■ duża, do 30 cm średnicy, skórzasta,
. Drzega, za miodu zwinięta. W prze-:eństwie do grzybienia, nerwy liścio-: drugiego rzędu przy brzegach liści nic j :za się łukowato z sobą. Intensywnie pa-■ r.ące kwiaty średnicy 4-6 cm unoszą się ■ bardzo długich szypułkach nad po--trzchnią wody. Duże, żółte działki kie-. pięć), jak i drobne, żółte płatki (kil-•- r.aście) zaopatrzone są w miodniki.
"■■xe mają kształt butelcczkowaty i mo-. znosić się na wodzie. W czasie doj-':_ vania rozpadają się na części zawie-. ące ciężkie nasiona pokryte śluzem, za-: atrzone w pęcherzyki powietrza. Z czasem łupina rozpusz-de. a swobodnie pływające do tej por}1' nasiono opada na dno rnika wodnego i kiełkuje.
Maj - wrzesień; kwiaty zapylane są przez owady.
Stawy, jeziora, starorzecza i wolno płynące rzeki, na głębokości 0,1-2,0 m, zwykle o podłożu organicznym, a rzadziej piaszczystym.
W całej niżowej części Polski. Zasięg ogólny: prawie cała Europa, zachodnia Azja i Syberia, północna Afryka.
Głównym źródłem zagrożenia jest melioracja polegająca na osuszaniu starorzeczy, stawów i kanałów, a także zanieczyszczanie wód.
Dawna ludowa nazwa to róża wodna. Roślina trująca, ale i lecznicza, kiedyś wykorzystywana jako środek grzybo- i bakteriobójczy, a obecnie w homeopatii jako środek uspokajający.