27

Rzeźbo

•    tematyka mitologiczna i religijna

•    popularne popiersia portretowe, posągi konne, akty

i rzeźba sepulkralna (tac. se-pulkrum „grób, nagrobek")

•    rozwój rzeźby wolno stojącej, wykonywanej najczęściej

z marmuru, kamienia i brązu

•    płaskorzeźby pełnią funkcję ornamentu

•    widoczna idealizacja postaci

Michał Anioł, Dorni/ (1504) Andrea del Verrocchio, Pomnik konny Colleoniego (1496)

Przedstawiciele epoki

Michał Anioł Buonarroli

Michał Anioł, freski w Kaplicy Sykstyńskiej (XVI w.)

Michał Anioł Buonarroti

(1475-1564) - rzeźbiarz, malarz, architekt, poeta; jego dziełem są monumentalne, pełne dynamizmu freski ze sklepienia Kaplicy Sykstyńskiej (Sąd Ostateczny, Stworzenie Adama) namalowane na zlecenie papieża Juliusza II, światłego mecenasa sztuki; twórca wykonywanych w marmurze posągów: Mojżesz, Dawid, Pieta Watykańska.

Albrecht Diirer

(1471—1528) — niemiecki malarz i rytownik uznany za największego artystę renesansu w północnej Europie; jest autorem wielu portretów (Autoportret, Dziewczyna w berecie, Mtody mężczyzna, Ojciec malarza) oraz wielkiej serii drzeworytów - wizjonerskich ilustracji do Apokalipsy św. Jana (Czterech jeźdźców Apokalipsy).

Albrecht Diirer, Autoportret! 1498)

Rafael Sanfi, autoportret

Tycjan

Tytjan, Grosz czynszowy

Rafael, właśc. Raffaello Santi (1483-1 520) - wioski malarz i architekt; uznany za najwybitniejszego obok Michała Anioła i Leonarda da Vinci twórcę włoskiego renesansu, przez Vasariego nazwany „bogiem sztuki"; uczeń znakomitego malarza Piętro Perógino; od 1504 roku przebywał we Florencji; zasłynął tam jako malarz Madonn, np. Madonna ze szczygłem, Madonna w zieleni; bardzo szybko zyskał ogromną sławę; w 1 507 roku osiadł w rodzinnym Ubrino, gdzie tworzył wizerunki kolejnych Madonn, dzieła dla kościołów we Flo-

rencji i Perugii; w 1508 roku na zaproszenie papieża Juliusza II wyjeżdża do Rzymu, gdzie wykonuje freski w Kaplicy Sykstyńskiej [Madonna Sykstyńska) i nadzoruje prace nad budową Bazyliki św. Piotra oraz zdobienie malowidłami pałacu watykańskiego; jest również autorem wielu portretów, w tym papieży Juliusza II i Leona X; w jego dziełach przeplatają się wzorce antyczne, chrześcijańskie i renesansowe: widoczne jest to w jednym ze słynniejszych fresków malarza — Szkole Ateńskiej.

Tycjan (ok. 1485-1576)

- malarz włoski, uważany za wybitnego przedstawiciela koloryzmu w szkole weneckiej (od jego imienia wywodzi się określenie koloru: tycja-nowski - rudopomarańczo-wy); znakomicie przedstawiający akty kobiece (wykreował typ kobiecej urody renesansowej - rudowłosej piękności

0    pełnych kształtach); korzystał z tematyki mitologicznej

1    biblijnej (Grosz czynszowy, Assunfa, Prezentacja Marii

w świątyni, Bachus, Ariadna, Wenus i Amor, Bachanalia); sławę przyniosły mu również portrety: Piętro Aretino, Karol V z psem.