2 (224)

/o

7. Pojedynczą sprężynę (lub układ sprężyn) rozciąganiy •• taki sposób, aby siła powodująca odkształcenie zawsze równoważyła aktualną siłę sprężystości. Przy wydłużeniu pojedynczej sprężyny o 12 cm jej siła sprężystości wynosi F. Jeżeli dwie takie sprężyny połączymy, tak jak na rysunku i działamy siłą zwiększającą się do F, to odkształcenie układu wynosi:

VvVvWvV-

VvWA\W-

F

A. 12 cm, C. 8 cm,

B. 3 cm, cm

Ś. Pojedynczą sprężynę (lub układ sprężyn) rozciągamy w taki sposób, aby siła powodująca odkształcenie zawsze równoważyła aktualną siłę sprężystości. Przy wydłużeniu pojedynczej

sprężyny o 12 cm jej siła sprężystości wynosi F. Jeżeli dwie takie sprężyny

i    połączymy, tak jak na rysunku, to praca

sA/WWW _p    wykonana przy rozciąganiu takiego układu

/a-y/WvWVW-    sprężyn siłą zwiększającą się do F jest:

.y A, cztery razy mniejsza niż w przypadku rozciągania jednej sprężyny, dwa razy mniejsza niż w przypadku rozciągania jednej sprężyny,

CL dwa razy większa niż w przy padku rozciągania jednej sprężyny, i,8. rfcaka sama jak w przypadku rozciągania jednej sprężyny,

9. Stalowy drut został rozciągnięty o pewną małą długość x. Jakie musimy mieć jeszcze dane wielkości, aby obliczyć energię potencjalną sprężystości drutu?

AL A. s2ę potrzebną do odkształcenia drutu o .r i długość drutu,

&. sile, długość, przekrój i moduł sprężystości,

O tylko moduł sprężystości i przekrój,

CSTryłko silę potrzebną do odkształcenia drutu o x.

iC Jaką siła F należy rozciągać dnu o przekroju S. aby jego długość nie uległa zmianie przy ez:ebieniu go o A T (rj -moduł Younga, a - liniowy współczynnik rozszerzalności) ?

>

A. F — -SAT,

r,

= atiSAT,

C. F «= -AS AT , a cc n

D. F = —AT. S

A.t

f

ę •

li

s

— oiCtÓi