303 (26)

O

(9

r--

o

ID

-s-

co

CM

•O

c

o

o

zi

3

S.'

.1'

n>

►

Z. J amfo A. M c lott i frgo ifdumhgit. Wir5W#u 2005 ISBN *501-144? 1-9. C by WN PWN 2005

Mimo że podawane w literaturze wzory i wartości w normie wiążą moduł sprężystości bezpośrednio z wytrzymałością betonu - i słusznie - co obrazują wykresy na rys. 15.34, to jednak nie są one pewne i błędy dochodzą do ± 60%. Wynika to stąd, że autorzy oparli wzory na wynikach badań betonów o ściśle określonych lub nieznacznie różniących się właściwościach technologicznych, a zwłaszcza nie brali pod uwagę modułu sprężystości różnych rodzajów kruszyw (rys. 15.35).

Normowe wartości E_b

Wychodząc z założenia, że wartości modułów sprężystości zależą od wielu parametrów, normy poszczególnych krajów, w tym polskie PN-B-03264; 99 zaleciły przyjmow anie wypo-środkow'anych wartości E,, dla poszczególnych klas betonu, a mianowicie:

Klasa f, ■X<iAc	20	25	30	37	45	50	60	Mpa
Eb ■ 10*’	27	30	32,6	35,5	37,8	39	41	Mpa

Dopiero w szczególnych przy padkach, w tym zawsze w badaniach o charakterze naukowym, ustala się rzeczywisty moduł sprężystości na drodze doświadczalnej.

Analogicznie do modułu sprężystości na ściskanie można ustalić moduł sprężystości na rozciąganie. Znajomość tej wielkości jest potrzebna tylko wyjątkowo.

Moduł sprężystości dynamiczny dotyczy wielkości ustalonej na betonie poddanym oddziaływaniu dynamicznemu (zmęczeniowemu) o konkretnej danej charakterystyce.

Moduł E„ - odpowiada stycznej w punkcie „0”, czyli próbce nieobciążonej.

Moduł F chwilowy to określony dla dowolnego przypadku, jaki może się okazać potrzebny.

15.8. Naprężenia krytyczne

Zaznaczone na rys. 15.30 naprężenia ct, i cr_n określa się też naprężeniami krytycznymi of i <T,,^k'. Pierwsze z nich oznaczają granicę naprężeń sprężystych natychmiast odwracalnych po odciążeniu, a drugie oznaczają naprężenia, od których rozpoczyna się zmasowana propagacja destrukcji struktury betonu (powiększanie szczelin, nowe pęknięcia, łączenie się zarysowań, wzrost objętości elementu, przesunięcia wewnętrznych fragmentów betonu). Przy <7_u^k\ element obciążony (próbka) uzyskuje najmniejszą objętość. Przekroczenie naprężeń cT„^k' powoduje nieodwracalność odkształceń i niemożność odbudowy struktury, mimo odciążenia. Odbudowa może zachodzić w^r betonie z naprężeniami pomiędzy <r,^k' i cr„^kr. Odbudowa polega na zapełnianiu się pustek nowo powstającym żelem CSI ł oraz węglanem wapniowym CaCO, w wyniku dopływu dwutlenku węgla, a nawet typowych związków' siarczanowych występujących podczas procesu siarczanowej korozji. Odbudowują się dzięki temu uszkodzone, przy wzroście obciążania, więzi strukturalne. Istotny zakres odbudowy (regeneracji) następuje po obniżeniu obciążenia.

Przy obciążeniu długotrwałym w zakresie naprężeń do <T,^k' wytrzymałość betonu wzrasta, gdyż w ściśniętym betonie rośnie ilość i siła więzów zarówno w zaczynie, jak i w strefie stykowej zaczynu z kruszywem.

Badania wykazały, że jeśli obciążenia dynamiczne nie wywołują naprężeń wyższych niż <7|^kl, to beton nie obniża swojej wytrzymałości bez względu na długość okresu obcią-

294

Ib Itelix ilibrary Reader    302 - Paint    mm

■3