311 (11)

16 Specyfika nawigacji pilotowe) 311

W układach dwóch par nabieżników instalowane są reflektory radarowe, które są tak ustawione kierunkowo, aby przy zejściu statku z osi toru, spowodowały zmniejszenie intensywności ecłia nabieżnika, co sygnalizuje wskaźnik. Jednocześnie oznacza to, że statek znajduje się bliżej tego nabieżnika.

Dokładność nabieżnika wzrasta w pobliżu pary staw XY lub WZ. W środku, czyli w połowie £>_w. błąd jest największy. Dla długości D„ wynoszącej 200 metrów, błąd średni w połowie odległości wyniesie 25 m [25J.

Nabieżnik radarowy odległościowy

Nabieżnik utworzony jest przez dwa reflektory usytuowane na stawach, w odpowiedniej odległości, prostopadle do osi toru. Sposób kontroli położenia statku w osi toru polega na obserwacji zachowania jednakowych odległości od nabieżników X. Y, przez ustawienie kręgu odległości na zbliżające się obiekty.

Dokładność oceny przesunięcia bocznego zależy od szerokości znaków z/_A oraz odległości do obiektów xy. Im większy rozstaw J_k, tym mniejszy błąd przesunięcia dla stałej odległości d_A.

oś kanału (toru)

/

Rys. 16.6. Przemieszczenie boczne statku w nabieźniku odległościowym (poz B)

Utrzymanie statku w' stałym namiarze radarowym

Sposób utrzymania statku w linii stałego namiaru jest identyczny, jak przy kierowaniu statku na widoczny obiekt stały. Wektor błędu namiaru radarowego zależy od rozdzielczości kątowej radaru, jego jakości, odległości od obiektu namierzanego, przy założonych błędach technicznych radaru.

Dokładność pomiarów radarowych zależy od następujących czynników:

•    zakresu pracy radaru,

•    rodzaju obiektu namierzanego,

•    usytuowania anteny radarowej,

•    błędu repetytora żyrokonipasu,

•    liniowych rozmiarów echa.