309 (12)

16 Specyfika nawigacji pilotowe) 309

1)    wykrywalność znaków nawigacyjnych uzbrojonych w reflektor radarowy jest dwa razy większa niż znaków bez reflektora;

2)    radary pracujące na długości fali 3 cm, lepiej wykrywają reflektory radarowe niż radary pracujące na długości fali 10 cm;

3)    latarnie samoczynne ułatwiają określanie tylko namiarów.

Stosowane są różne typy nabieżników radarowych:

•    klasyczny nabieżnik liniowy,

•    nabieżnik radarowy składający się z dwóch par znaków,

•    nabieżnik odległościowy.

Nawigacja w nahieżniku radarowym

Praktyczny sposób nawigacji polega na ustawieniu linii interskanu na środku bliższego echa nabieżnika F. Położenie statku zależy od położenia drugiego echa R od linii interskanu. W zależności od tego, z której strony znajduje się środek anteny radaru A. należy poprawić kurs.

Rys. 16.3. Nawigacja w klasycznym nabieZniku radarowym

Ocena dokładności pływania w nabieżniku radarowym zależy od takich elementów, jak:

•    usytuowania anteny radarowej w stosunku do diametralnej statku,

•    rozróżnialności kierunkowej i pomiaru kierunku radarem,

•    czułości oka operatora.

Nabieżnik radarowy /. dwóch par staw

Pływanie w wąskich przejściach lub torach wodnych odbywa się w linii nabieżników dwóch par staw (lub pław dobrze osadzonych). Na rysunku 16.4 pokazano zasadę oceny położenia statku w osi toru wodnego, natomiast sposób nawigowania w tych warunkach zobrazowano na rysunku I6.5.

Nawigacja w nabieżniku dwóch par staw wymaga nastawienia ruchomego kręgu odległościowego na wartość promienia (odległości) równego połowie wartości d_k (rys. I6.5a). Zmianę zejścia statku z osi w prawo (ry s. I6.5b) oraz w lewo (rys. I6.5c) określa się. gdy krąg odległości przecina linię XW lub YZ.