27 (420)

27

ukośnej skrócenia mogą być dowolne ze względu na swobodę wyboru płaszczyzny rzutów i wielkości e, a zwłaszcza kierunku rzutowania.

W przypadku obu aksonometrii odpowiednim skróceniom będą podlegać wszystkie odcinki równoległe do osi prostokątnych, a ich rzuty będą równoległe do odpowiednich osi aksonometrycznych. W ten sposób za pomocą pośrednictwa rzutów prostokątnych można wykreślić aksonometrię dowolnego elementu, kreśląc współrzędne jego punktów (rys. 3.15).

Rys. 3.16. Aksonometria osi układu prostokątnego: a) aksonometria prostokątna, b) aksonometria ukośna, c) oznaczanie osi aksonometrycznych: n - aksonometria prostokątna, u - aksonometria

ukośna

x

Rzut aksonometryczny sam dla siebie nie jest rzutem określającym jednoznacznie położenie i kształt figury. Obraz przedstawiony na takim rzucie zależy bowiem od ustawienia rzutni względem układu prostokątnego oraz przyjętego kierunku rzutowania. Swoboda wyboru tych dwóch podstawowych wielkości daje nieskończoną liczbę obrazów przedmiotu, podobnie jak to ma miejsce w rzucie środkowym (rys. 3.1). Z tego powodu na płaszczyźnie rysunkowej należałoby nieodłącznie z rzutem wykreślić dla danego kierunku rzutowania aksonometrię trzech osi układu prostokątnego (rys. 3.16). Jeżeli jednak kierunek rzutowania, a tym samym rodzaj rzutu aksonometrycznego, opiszemy w inny sposób, to trójkąt śladów aksonometrycznych można pominąć i wykreślić tylko rzuty aksonometryczne środka aksonometrii 0 i osi aksonometrycznych X, Y i Z. (rys. 3.16c). Sposób ten jest stosowany w rysunku technicznym z uwagi na to, że korzysta się tutaj tylko z nielicznych rodzajów rzutu aksonometrycznego o bardzo charakterystycznym ustawieniu osi. Pozwala to na pominięcie na rysunku osi aksonometrycznych.

W rysunku technicznym stosuje się szczególne przypadki aksonometrii prostokątnej, gdy trzy lub dwie liczby w stosunku skróceń aksonometrycznych są równe.