27 (474)

r

Tęczankowate (Melanotaeniidae) zamieszkują słoń a we i słodkie wody Australii, Nowej Gwinei oraz kilku mniejszych okolicznych wysp. Przodkami tęczanek były najprawdopodobniej ryby morskie, które przystosowały się do życia w wodach półsłonych i słodkich. W naturalnym środowisku tęczanld można spotkać w rzekach i strumieniach, w jeziorach, stawach, a nawet na mokradłach i bagnach. Kilkanaście gatunków z rodzajów Bedotia i Rheocles zamieszkuje ponadto wody afrykańskiej wyspy Madagaskar. Aż 80% tę-czankowatych pochodzi jednak z wód Nowej Gwinei.Tereny występowania tych ryb są wyjątkowe, z licznymi en-demitami, czyli organizmami występującymi naturalnie na ograniczonym obszarze i nigdzie indziej. Niektóre gatunki tęczanek są obecne w wielu akwenach, podczas gdy występowanie innych ogranicza się do pojedynczych, często naprawdę małych zbiorników wodnych. Kosmopolitami pośród tęczanek są na przykład tęczanki pasiaste, zamieszkujące liczne wody północnej Australii. Do endemitów zalicza się z kolei tęczankę czerwoną (Glossolepis incisus), spotykaną wyłącznie w nowogwinejskim jeziorze Sentani i jego rozlewisku. Inna tęczanka, Glossolepis wanamensis, występuje z kolei tylko w niedużym jeziorze Wanam (Nowa Gwinea) i od lat dziewięćdziesiątych uchodzi za gatunek zagrożony w naturze — człowiek nieopatrznie wprowadził tam jedną z agresywnych afrykańskich tilapii. Nawet znana i łubiana przez akwarystów tęczanka Boesemana {Melanotaenia bo-esemani) występuje naturalnie w zaledwie trzech jeziorach, z których największe zajmuje powierzchnię 14 kilometrów kwadratowych. O tym, jak nieduże to akweny, niech świadczy porównanie: popularne, ale nieduże polskie Wigry mają powierzchnię 21,9 kilometrów kwadratowych.

Powyższy opis mógłby sugerować, że tęczanki są rzadkością w akwarystyce. Tak jednak nie jest. Wiele gatunków doskonale rozmnaża się w niewoli, co umożliwiło ich popularyzację. Wspomniana przed chwilą tęczanka Boesemana albo tęczanka trójpręga nie tylko goszczą w zbiornikach hobbystów od dziesięcioleci, ale także doskonale nadają się dla początkujących akwarystów, którzy chcą rozpocząć swą przygodę z hobby od zwierząt naprawdę niebanalnych. Tęczankom trzeba co prawda zapewnić dość wyśrubowane warunki lokalowe, ale wynagrodzi to późniejsza łatwość hodowli i satysfakcja z obserwacji przepięknych ryb.

Projekt przede wszystkim

Niestety, w przypadku tęczanek wielkość ma znaczenie. Chodzi oczywiście o rozmiary planowanego zbiornika. Wszystkie tęczanki są rybami stadnymi, toteż powinny być hodowane w grupach liczących przynajmniej 6-8 egzemplarzy jednego gatunku (idealnie prezentuje się stado złożone z około dziesięciu sztuk). Zakup takiej gromadki ma znaczenie nie tylko dla samopoczucia zwierząt, ale i dla komfortu obserwacji. Należy wziąć pod uwagę, że większość popularnych tęczanek to ryby spore, dorastające mniej więcej do 9-12 centymetrów. Akwarium przygotowywane z myślą o nich powinno mieć zatem co najmniej metr długości, a najlepiej, gdyby było dłuższe. Chociaż w literaturze można spotkać się ze sprzecznymi opiniami, zbiornik dwustulitrowy możemy uznać za graniczny dla najbardziej rozpowszechnionych w handlu gatunków, jak np. tęczanka trójpręga lub Boesemana. Są oczywiście wyjątki, jak choćby efektowna tęczanka Wernera (Iriatherina werneri), dorastająca mniej więcej do 5 cm i niepotrzebująca aż tak przestronnego lokum. Nie jest ona jednak gatunkiem, który z pełną odpowiedzialnością

Nawet najbardziej ' wybredne gatunki ryb chętnie zjadają płatki Krill Flake. bogate w smacznego i pożywnego kryla antarktycznego. Regularnie stosowany intensyfikuje barwy ryb i pobudza je do tarła.

Twoje ryby grymaszą - wypróbuj pokarm Krill Flake

q\JAV-

sżjłtom    ~    ^:    . —

“ ,^tOUUUBs, EN FL0C0NS    A

.    '•*»! ICOLORI

Rok założenia

TADEUSZ OGRODNIK ul. Opolska 25, PL 41-507 Chorzów tel. [phone], fax [phone]

www.tropical.com.pl

AKWARYSTYKA PROFESJONALNA

L. ©-TROPICAL T. Ogrodnik 2007