31 (381)

ii-

sowę bardzo znacznie - jedne zakresy częstości występują silniej, inne słabiej. Zadaniem konstruktora jest wykorzystanie tych rezonansów w sposób właściwy.

Rozwiązanie rów-nań (31) można przedstawić dla określonych warunków brzegowych prażeniami Bernoulliego:

P - p₀ + p'a¹ £

m= 1

CO    CO ₇    CO    .

sin m — x + tg m — * / • cos m — x j x a    a -    a

x (a_m • sin m • co * t + b,„ * cos m • co • ?)

oraz

~    [Y    co    co .    .    co

w —    + a >    M cos m    —    x -f tg m — • / * sin m    —    :c | x

K^cos

a

a

a

x (cz_m • cos m • co • t + £>,„ • sin m • co ■ t)

co v/ tych równaniach jest częstością kątow^?ą drgań, m — rzędem harmonicznej drgań; m = 1 dla częstości podstawowej.

Równania (33) przedstawiają fale stojące. Rezonans występuje wówczas, gdy częstość pobudzająca (wymuszająca) co jest równa częstości drgań własnych co₀ układu wylotowego. Ciśnienie i prędkość określone równaniami (33) rosną wówczas teoretycznie do nieskończoności.

Ma to miejsce wtedy gdy

		tg m	Ijy oQ a
a ponieważ
	71	3	5
	tg —	; tg —	n; tg — n
	2	2	2
zatem
	m	’(O0 • lw	71 37Z

a • n 2m * lyy

[1/sek]

(34)

31

1

2 2

przy czym równocześnie co = 2n‘f.

Stąd można określić częstość drgań własnych