4) Centrum HK-2 znajduje się zawsze w wyrazie uściślającym pytanie.
ynparaemie 4
CnymaHTe, a uotóm HHTafiTe c ywrejieM:
2 2 2 ,
KaK tc6ś 30ByT? Mto oh CKa3aji? B kekom KJiacce Tbi yimiibCH' 2 2 2 2 B k3kóm KJiacce OHa ynirrcfl? Kar tc6ś 30ByT? Mto oh cKa3aji? Kto 2 2 2 3to? Mto 3to? riaBeji! OcTopoacHo!
Uwaga. HK-2 ma zastosowanie również w pytaniach z użyciem partykuł
■eyw.w:
2
flajieKÓ jih otckhui HaxÓAHTca BOK3aji? 2
He XOTHTC JIH Bbl
2
Heyróm bu He noHHMaeTe?
HeyjKĆJiH oua hc juóóht 3aropaTb?
ynpaaoiefflK 5
MHTaHTe caMocTOŚTeiibHo:
2 2 2 KoTopuft nac? Kaiafl cerÓAHa norójia? Kanaa cerójma norojta? 2 2 2 0 Kyaa tu naeim>? Kyjia oh mact? CaojibKO śto ctóht? CKÓJibKO śto 2 2 2 CTOHT? CKOJIbKO 3TO CTÓHT? riOHpaBHJiaCb JIH yneHHK3M MoCKBa?
HeyzejiH oh He noHHMaeT no-pyccKH? He KpHHHTe! He BOJiHyftTecb!
Burrop! Ahh!
ynpaaaaae 6
CayniaftTe h cpasHHBaJhe, a ootóm HHTafrrc c ywiiTcjicM:
^to mos KHŃra. ^ro mob KHHra! $to ero bhuó. 3to ero bhhó! HaeT 1 2 I 2 1
AOXAb. Hoct AoxAb! He HB/to ciieiuHTb. He haao enemh rb! Bhk-
Top. Burrop!
ynpasaanK 7
4MTa*TC, 0603HaH3HTC UCHTp H THfl HK.
— Kto 6tot hcjiobćk?
— DKypnajińcT.
— 3aMĆM oh npmiieji ck>a&?
— Oh 3aHHTepecÓBaH HatmtMH jicjiaMit.
— KaKHMH ACJiaMH?
— BonpócaMH uikójibhoh acif3HH.
— Heyacejm oh xóhct HanHcaTb 06 ótom?
— Yra/iaji.
MK-3 najwyraźniej słyszymy w pytaniach bez użycia wyrazów pytających:
nÓHfiJIH?
A oto przebieg melodii mowy:
r
Część przedakcentową HK-3 wymawiamy tonem średnim. W centrum HK-3 melodia mowy zdecydowanie się wznosi do poziomu o kilka tonów wyższego niż ton średni, po czym (w granicach tej samej sylaby) melodia mowy może mieć przebieg równy lub opadający. Część poakcentową wymawiamy tonem niższym niż średni.
Zapamiętaj:
1) Melodia mowy w centrum HK-3 zaczyna się wznosić od tonu wyższego niż średni. Łatwo to zaobserwować zwłaszcza wtedy, gdy konstrukcja zawiera część przedakcentową. Wówczas między ostatnią sylabą części przedakcentowej a sylabą akcentowaną w centrum konstrukcji występuje interwał (różnica kilku tonów).
61