eg: rrr7 : z=u zzaruu białka metodą spektrofotometryczną łub kolorymetryczną r es: xr<uirje rodzą-u białka użytego do oznaczania współczynników przeliczeni o--• :: krzywej wzorcowej?
5 ? >dad -znoś: przelicznika przy zamianie ilości azotu na białko i wyśnić, z czego ce -yzisi. W yliczyć ten przelicznik, gdy substancją spalaną będzie Arg lub Leu.
6. Obliczyć, jakiemu stężeniu związku odpowiada wartość absorbancji (A ) = 0,1, jeżeli molowy współczynnik absorbancji wynosi 7* 106.
7. Dlaczego w metodach fotometrycznych dokładność oznaczenia zależy między innymi od czystości padającej wiązki światła, jak się tę czystość osiąga?
8. Zdefiniować pojęcie azotu białkowego i niebiałkowego. Jaka forma azotu jest oznaczana metodą Kjeldahla przez bezpośrednie spalanie materiału biologicznego?
Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi metod chromatograficznych stosowanych bardzo często w laboratorium biochemicznym. Ponadto wr części a studenci poznają praktycznie technikę bibułowej chromatografii podziałowej i zastosowanie jej do rozdzielania i identyfikacji aminokwasów w roztworze. Natomiast w części b studenci zapoznają się z frakcjonowaniem związków na zasadzie różnic w' ich masach cząsteczkowych metodą sączenia na żelu Sephadex.
Chromatografia jako metoda rozdzielania składników' mieszanin różnych substancji jest bardzo szeroko stosowana w' pracach biochemicznych. Rozdział chromatograficzny jest wynikiem zróżnicowanego powinowactwa poszczególnych składników' mieszaniny do fazy stacjonarnej i ruchomej, w których ten proces zachodzi. Powinowactwo z kolei jest uzależnione od stopnia adsorpcji, wymiany jonów i rozpuszczalności związków w określonych w-arunkach rozdziału oraz masy cząsteczkowej związku. W praktyce w każdym procesie chromatograficznym współdziałają ze sobą przynajmniej dwa spośród tych zjawisk. W zależności od przewagi czynników' działających różnicująco na rozdzielane substancje można wydzielić 4 zasadnicze metody chromatograficzne: chromatografię adsorpcyjną, jonowymienną, podziałową i sita molekularnego.
1 ‘Opracowanie części a —proŁ dr hab. Maria Toczko, części b — proL ar hafc. Jerzy KączkowricL opis — dr .Alina Grze lińska.