33 (13)

f2Ó

Knnii?dnurn    •;    ko

■7i'si JipnłWsj \v nauce-    ze RożiaborU ml:-ł w Polsce prayjacłól,

Jct:irzy jogo kandydnturt; popierali i at»ł'nli a-c /c wcMołi sit n jcfjo wybrtr _:in kriMn polskiego. Terenem wpływiHe Po*i>ibcrl<u l>yiu Mnłnpnkkn 1 cr.f-bu \VieikOl>o-lsiei. .Tego ktmdydHturst użalr?źnion*i była od prou-Ktontó-w. przy c^yin IloiinbcrK juku -jmiarkowuriy k*tnliU mogl być’ p^y^ęty 1 lirze/ wiukiizobi’ zieiij ktrollckleh. RównoczpaiU- li|czyl<> fię te z fTO/rumeni

pupy xwolcnnlkć\v obioru „Piflu‘4’.", gdyż Rozmbrrk był przcdBlnwlcJo-leu. bratniego narodu. Jak z lego widzimy, kandydatura WiW ma z Itołiii -perka nie było esyrni n iuoc ze<: wany 111. Wyrorla /c śwjadomowel i myali « potrcwłcóstwir czruko polskim. slav/a3a :-U> pi-W*Jawem dn/uń do wr»-iumnrj wsiiólpiucy n«d utwrorzcułerr unii C»^b i Pokki. ktćm nłilteowłi-lv poł>Oicdnlc pokolenia. Inicjatywa w kwestii Tx-j kar.ilyiiiit jry nie wy»rł« od RoJtinborka, lecz od Polnkńw, którzy serdneznio ko polubili w okresie jego pobytu w Polsrc w lnterh 1512--2-17H. Ju/ wóv.*czas wysuwali

myśl o jego kandydaturze na tron polski. W luloch 1B74—1579 przejawili nnj‘>ywszr działanie i 2«xdali wierni osobie Roimberku uuwet wtedy, gdy z konieęznriśei musdnł on we wrzcii-.iu lft/5 r. ^mygiiować *o swej kandydatury. Kandydatura Iłoimbcrka no polaki tron minia trzy fary. które możemy sohnrakteryzowaC jako okres kandydatury mimowolnej, okres kandydatury <iwfadomej i olcres kBndydCtUYy binfnoj.

Okres kandydatury mimuwolX)«3 to lala 1572—1073. Dnia 17 VIII 1572 r. najwyższy burgrubia praski Wiłem z Roimborka i Vratbdav 7. PcmSteJna. najwy^sty kanclerz królestwa czeskiejło, przekroczyli granicę polsku '* na czele poselstwa wysłanego pracz r?csklogo króla i nie-mieckŁego cesarza Maksymiliana II. aby ubiegać si** o tron polski dla Mn-ktfymiliana II albo dla jego synu Ernesta. Podstępna polityka habsburska v. łatwości*) podsunęła obu czeskim panom myśl. że przy pomocy obioru Habsburga dojdzie do politycznego zjednoczenia narodów czcakicgo a poi -sklego ⁿ. I ciim-iur. tę politykę trx**ba było określić jako dynastyczną, to Habsburgowie przekonali panów czeskich, że wyraża ona staro tendencje polityki czeskiej, należy w!qc się z niej cieszyć. Takie też były nastroje wśród poselstwa Wllemn z Rożmborka i poselstwa stanowego sejmu czeskiego, które przybyło do .Polski w mami 1573 r. pod wodzi) Ludislava starszego z Lobkovic w celu pozyskania polskich stanów dla kandydatury hoboburskicj. Kiedy Wiłom z Roimbcrko występował dnia & IV 1573 r. przód sejmem polskim, zebranym pod Warszawą ^u. powoływał się nio tylko na instrukcje zwierzchnika, nie i na uchwały czeskiego sejmu stanowego dotyczące braterskiego stosunku obu narodów. Rofcn-aerk przypominał prastare umowy i pak ta. którymi żaden inny naród

** V. B t 0 z o n, 2(1101 Vilńna s Rofmberłca. wyd. z r. 1M7. s. 188 n_

^,a Tok sadzi J. Jlreiek (CCM, 1S0C).

“ MacArtk, ©p c#ł- s. 45.