384 (22)

Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN &>?)!-144? 1-9.0 by WN PWN 2005

Częstotliwość badań sprawdzających dla ogólnych przypadków podana jest w stosownej normie, natomiast w szczególnych przypadkach mogą obowiązywać specjalne, oddzielne przepisy.

17.9.1. Sprawdzanie składników (cementu, kruszywa i wody)

Badanie prowadzi się według odpowiednich wymagań normowych.

17.9.2. Sprawdzanie mieszanki betonowej

Badania należy prowadzić co najmniej 2 razy podczas każdej zmiany roboczej. Różnica pomiędzy przyjętą a stwierdzoną konsystencją nie powinna przekraczać ± 1 cm opadu stożka dla konsystencji plastycznej i ±2 cm dla konsystencji półciekłej i ciekłej. W przypadku oceny wg wskaźnika Ve-Be. różnica nie powinna być większa niż ±20%.

17.9.3. Sprawdzanie klasy betonu

Próbki pobiera się z miejsca wykonywania mieszanki betonowej z zarobów wybranych losowo z częstotliwością nie mniejszą niż 1 próbka na każde 100 zarobów i nie mniej niż 1 na każdą zmianę roboczą. Łączna liczba próbek dla danej partii betonu nie może być jednak mniejsza niż 3 sztuki.

Partia betonu może być zakwalifikowana do danej klasy, jeśli jego wytrzymałość określana na próbkach kontrolnych 150 x 150 x 150 mm spełnia następujące warunki:

a) przy liczbie kontrolowanych próbek n mniejszej niż 15:

famto * «(fck“4), (17.6)

gdzie:

f_{d mill} najmniejsza wartość wytrzymałości w badanej serii n próbek,

a - współczynnik zależny od liczby próbek n, wg zestawienia:

n =

3-4

9- 14

a =

1,15

1.10

1,05

f_ck - wytrzymałość gwarantowana (charakterystyczna): w przypadku gdy powyższy warunek nie jest spełniony, beton może być uznany za odpowiadający danej klasie, jeżeli:

(17.7)

oraz

fem* 1,2 fck, (17.8)

gdzie:

!_al) średnia wartość wytrzymałości badanej serii próbek, obliczona wg wzoru:

376