470 (3)

LITERATURA

Adamczewski 7,. 1969. Rachunek wyrównawczy u> ujęciu nieliniowym. Geod. i Kartogr., z. <5:

Adamczewski Z. 1970. Problemy numeryczne nieliniowego rachunku wyrównawczego. Geod. i Kartogr., ?.. •):

AlTKKN A.C. 1935. On least sąuares and lincnr combinalion of obserualions. Proc. Roy. Soc. Etlin. A,55.

Akdrew et al. 1972. Robust estimafes of location. Princeton University Press.

Baran W. 1999. Teoretyczne podstawy opracowania wyników pomiarów geodezyjnych. PWN, Warszawa.

Baakoa W. 1968. .-I testing procedurę for usc. in geodetie nclworks. Pubiications on G co desy, New Serios, Nelheriands Geodetie Commission. vol.2, No 5, Deif.

Benjamin J.R., Cornku. C.A. 1977. Rachunek prawdopodobieństwa, statystyka matematyczno i teoria decyzji dla inżynierów. PWN, Warszawa.

Borkr K.. Jorcrnśen P.C., Kubik K. 1983. Robust adjustment of ihe Danish Funda mentol Triangulation NetWork. Zesz. Nauk. AGH, Geodezja, nr 79.

Brandt S. 1976. Metody statystyczne i obliczeniowe analizy danych. PWN, Warszawa.

Casiwry W.. Ha:-:n W. 1990. Simultaneus estimation of location and scalę parameters in ihe conte.ri of robust M-estiination. Manuseripta Geodaetica, no. 15-

Cr.a J. 1971. Optimization; Theorie et Algorilhme.s. Dunod, Paris .

Czaja J. 1996. Modele statystyczne w informacji o terenie. Wyd. AGH, Kraków.

Czari.KWSKI K. 200*1. Posilioning with Interactine Nr.mgaiianal Structures implementation. Annual of Navignlion, no. 7.

Di,'CIINOw.sk; R., Wiśniewski Z. 1999. Efektywny, odporny na błędy grube, estymator współczynnika wariancji w geodezyjnych układach obserwacyjnych. Mat. IV Szkoły - Kon Córę ej i ..Metrologia Wspierana Komputerowo". Rynia.

DtlCHNOWSK! R. 2000. Robust estimation of unriancc coefficie.nl WR-estimalion) for dependent obscrcations. Geod. i Kartogr. -19(3):

Pindeisbn W., Szymanowski J., Wierzbicki A. 1980. Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji. PWN, Warszawa.

Fisz M. 1967. Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna. PWN, Warszawa.

Gazdzicki J. 1976. Analiza dokładności poziomych sieci geodezyjnych. Pr. Inst. Geod. 5:

Gmyrek J i inni. 1990. Geodezja inżynieryjna. PWK, Warszawa.

Gkkfuknnik 3’. 1981. Application of intermediate oariable.s methods in process of affixing additional obscrcations to the adjusted part of geodetie. nctworks. Geod. i Kartogr., 30(3):

H.aun M. 1985. Comparison of different methods and strategies for de.tecting out Her s in data. Proc. of the Jnt. Sytnp. on Geodetie Computations, Junc 18-21, Crncow.

IIampei, F.R., Roncuetti E.M., Roussekuw P.J., Stahki. W. A. 1986. Robust slntistics. The. appro-ac.h based on influence functions, .John Wiley &. Sons, New York.

Kumak K.M.S. 1984, Statistische Me.lhoden der Modellbildung UL Statistischc Inferenze. fur Kooarianzparainctcr. Akademie-Verlag, Berlin.

•JózwiAK J., Podgórski •). 1992. Statystyka od podstaw. PWE, Warszawa.

Kada.i R. 1984. Dic Methode "der Bestcn AlternaticeA: Ein Ausgleichungsprinzip fur Be-obachtungssysteme. ZfV (6).

KaDAJ R. 1988. Eine. uerrallgemeinerte Klasse non Schatzuerfahre.n mit praktischen Anwc.n-dunge.n. ZfV (4).

Kamiński W. 2000. Odporna estymacja bayesowska w wyrównaniu sieci geodezyjnych. Wyd. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Rozpr. i Monogr., 26.

Kamiński W., Wiśniewski Z. 1992. Analiza wybranych odpornych na błędy grube, metod wyrównania obserwacji geodezyjnych. Geod. i Kartogr, 41(3-4):

Kamiński W., Wiśniewski Z. 1993. Analiza własności metody narastającego rygoru. Acta Acad. Agricult. Techn. Olst., Geod. Ruris Itcgulal., 23:

Kamiński W., Wiśniewski Z. 1994. The me.thod of growing rigor for the adjustment of geodetie obseniadons contamtned by gross errors. Manuseripta Geoactica, 19:

Kiei.rasinsk! A., Schwetuck H. 1992. Numeryczna algebra liniowa. WNT, Warszawa.

Kkakup K., Kubik K. 1983. The Danisń Meihod: cxpericnce and philosophy. Deutsche Geodiuishe Kommissiou bci der Bayerischen Akademie Wissen, Reihe A, Heft 98, Munchcn.

Ku»aćkova L., Kuhaćkk L., Ku kuć a L. 1987. Probability and statistics in geodesy and geophy-ades. E!scvier, Ams ter<iam-Oxford -New York-Tokyo.

Kubackk L. 1988. Fundations of estiihation theory. EIsevier, Atnstcrdam-Oxford-New York-Tokyo.

Kijiućsk L. 1989. On the Hsu condition in a Replicated Regrcssion Model. Maili. Slovaca, 39. Kuktz \T. 1991. Handbooh of applicd mathematics for engir.ecrs and seientisls. Mc Graw-Hill Inc., USA.

Mittermayer E. 1972. Zur Ausgleichung freier Net ze. ZfV, Heft 1.1.

Ney B. 1976. Metody statystyczne w geodezji. Wyd. AGH, Kraków.

Osada E. 2001. Geodezja. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej.

Pacht A. 1985. Prawdopodobieństwo. 'Ieoria. Modelowanie, probabilistyczne w technice. PW N. Wars z a wa.

Pawłowski Z. 1976. Statystyka matematyczna. PWN. Warszawa.

Pkuer Z. 1980. Geodalische Netze in Land es- und Ingcnicumerrnessung. Konrad Wittwcr, Stuttgart.

Perei-MUTKR A. 1979. Adjustment of free. networks. Bulletin Geodćsiąue. 53:

PereUUITER A. 19S0. Eine Modifizierung der I lei mer t-Wolf-Lósung des Próbieins der Freien Netze und einige Anwendungen. ZA⁷, 3.

Prószyński W. 1981. Wprowadzenie do zastosowań odwrotności uogólnionej Moore a-Penro-sego w wybranych zagadnieniach wyrównawczych. Geod. i Kartogr., 2:

Prószyński W., Sosnowski A, 1995. Matrix expressions for minimum sarninom least sip.iares Solutions of linear Systems and the related inuerse. Demonstratio Mathcmatica, 28{3): Prószyński W. 2002. Niezawodność sieci geodezyjnych. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wa rszawskicj.

Rao C. 1982. Modele liniowe statystyki matematycznej. PWN, Warszawa.

Sikorski K. 1979. Metody sekwencyjnego wyrównania modernizowanych powierzchniowych sieci geodezyjnych. Zesz. Nauk. ART Olsztyn, Geodezja i Urządz. Rolne, 8:

Sikorski K. 1979. Zastosowanie sekwencyjnych metod wyrównania do wstępnych analiz dokładnościowych. Zesz. Nauk. Politechniki Śląskiej, 76:

S.ioijerc, L. 1980. Maximum likelihood ~ estimation of covarianc.cs and weighted menn with application to repeated ADM-obscrcations. ZfV. 10.

SKORCZYŃSKI A. 1983. Podstawy obliczeń geodezyjnych. PPWK, Warszawa.

Sonc-Gui W., Shein-Chunc C. 1994. Adwinccd linear rnodcls. Theory and applientions. Marcel Dckkcr Inc., New York-Bascl-Hong Kong.

Su NT er A.B. 1967. Least si/uares adjustment of biased obscrcations. Canadian Surveyor, 21. Światek K., Wiśniewski Z. 1983. Wyrównanie niezależnych sieci geodezyjnych oraz algoryt-mizacja obliczeń. Geod. i Kartogr., 32(2):

Szuiirycht T. 2002. Metodyczne i dokladnościowc aspekty określania pozycji obserwowanej w oparciu o system ramarkowy. Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni (rozprawa doktorska).

Szuiirycht T., Wiśniewski Z. 2004. Identyfikacja i poprawianie współrzędnych znaków nawigacyjnych obarczonych grubymi błędami wystawienia. Zesz. Nauk, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, 1:

Tunissen P.J.G. 1990. Nonlinear least spuares. Manuseripta Geodaetica, 15:

Turowicz A. 1982. Teoria macierzy. Wydawnictwa AGH, Kraków.

Wahmus M. 1981. Wektory i macierze. PWN, Warszawa.

Wiśniewski Z. 1983. Wyrównanie obserwacji geodezyjnych obarczonych deterministycznymi zakłóceniami ośrodka fizycznego i systemu pomiarowego. Geod. j Kartogr., z. 3: Wiśniewski Z. 1984. Zastosowanie rozkładów Pcarsona typu II i VII w wyrównaniu sieci geodezyjnych. Geod. i Kartogr., 33(3):

471