51 (194)

między 7-10°. Istotne jest jednak również, dla jakiego stosunku średnic wejściowej i wyjściowej dyfuzora uzyskuje się optymalne rezultaty. Pewne

wnioski można wysnuć na podstawie równania Bernoulliego, napisanego w postaci:

$

Q8

Optimum

Niekiedy stosowane wartości d₂/d₁

/

0,6-

/

di/de = \fl-

6.4

n L

1.7    26

3

n- - 0,8

(Q

Ap = ^yl2g(wl-wl)

Ap = (I - t]_d) y (w-i - wl)    (51)

(gdzie: fi — współczynnik przemiany energii w dy-fuzorze fi — 0,1-0,3: r;_d — sprawność dyfuzora), lub:

4

do/Ci

Rys. 23. Optymalna wielkość stosunku ddd\ dyfuzora

d o

4 r

I

= li~ —

(52)

gdzie l — wewnętrzny opór przepływu: pjq, będący stosunkiem ciśnień statycznego i dynamicznego.

Jeżeli zależność (52) przedstawi się wykreślnie (rys. 23) dla kąta stożka Bk praktycznie stosowana wielkość d₂jd_l = 1,7-2,3 stanowa kompromis między żądaniem niezależności sprawności dyfuzora i oporu — oraz tendencją stosowania wygodnego rozwiązania konstrukcyjnego, tj. małego d₂lci_i.

6. Oddziaływanie średnicy rury wylotowej na proces wypływu spalin

Według liniowego prawa akustyki, w czasie wypływu spalin ciśnienie akustyczne (p) mierzone tuż za cylindrem, na początku rury wylotowej, jest proporcjonalne do iloczynu przekroju przepływu (F_w) i prędkości przepływu (w). Iloczyn ten nazywa się przepływem dźwiękowym (A) i mierzy w [cm³/sek], przy czym dla wypływu nadkrytycznego (w = a)

_t    A-

wynosi: p — const*^4. Średnia prędkość przepływu spalin w okresie otwarcia zaworu a_wj6n wchodzi w skład wyrażenia (48) na wskaźnik prędkości granicznej.

W „układzie” akustycznym złożonym ze źródła dźwięku i bezrefleksyjnego oporu (nie dającego odbicia fali), jakim jest np. bardzo długa rura —

51