5469091829

10

_r_-

Istotne jest również to, że wśród kompozycji teatralnych Grzywacza znalazła się muzyka zarówno do literackiej klasyki (Shakespeare, Dostojewski, Gombrowicz) jak i obrazów współczesnych (np. Ewa Lachnit „Złodziejki Chleba").

Ale to nie jedyna działalność artystyczna Janusza Grzywacza w tym okresie. Zapraszano go często do rad artystycznych różnych festiwali, jak na przykład Festiwal Artystyczny Młodzieży Akademickiej FAMA w Świnoujściu, Przegląd Piosenki Aktorskiej PPA we Wrocławiu, Studencki Festiwal Piosenki SFP w Krakowie i inne. W wielu konkursach także zasiadał jako juror. W roku 2000 rozpoczął pracę pedagogiczną w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. W Szkole podejmował również prace jako scenarzysta i reżyser. To właśnie wg jego scenariusza z jego muzyką i reżyserią powstał dyplomowy spektakl Dominiki Buczek „Człowiek Ogromny".

Jedną z ważniejszych dat tego okresu był rok 1999, kiedy powstała pierwsza autorska płyta pt. „Muzyka osobista Janusza Grzywacza". Nagranie płyty zostało całkowicie sfinansowane przez Urząd Miasta i Gminy Wieliczka - i był to najprawdopodobniej pierwszy przypadek w kraju, by władze samorządu terytorialnego sfinansowały płytę swojemu mieszkańcowi. Koncert promocyjny płyty odbył się w podziemiach wielickiej kopalni soli, w kaplicy św. Kingi. Poprowadził go Paweł Sztompke, a radiowa „Jedynka" dokonała jego rejestracji i satelitarnej transmisji, która miała miejsce w Boże Narodzenie 1999. Wysłuchało jej 6 milionów osób na całym świecie.

Na szczególne słowa zasługuje też współpraca Janusza Grzywacza z Jerzym Zoniem. Miała swój początek w 1986 roku. Była to muzyka Grzywacza do reżyserowanego przez Zonia spektaklu, zatytułowanego „Przedstawienie pożegnalne" według Petera Mullera. Następnie, w roku 1988 powstała muzyka do spektaklu „Do góry nogami" Wojciecha Graniczewskiego. W 1989 roku Janusz Grzywacz kontynuował współpracę z Jerzym Zoniem, który w tym czasie był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze. Powstał wtedy spektakl pt. "Noc Walpurgii albo kroki Komandora" według Wieniedikta Jerofiejewa. Do tego spektaklu Grzywacz napisał przepiękną, budującą muzykę, która stwarzała wszystkie klimaty sceniczne. W przedstawienie zostały włączone songi z tekstami Rafała Wojaczka, które zostały zarejestrowane na kasecie, jako potencjalny materiał na płytę. Rok później w tymże samym teatrze powstała „Monachomachia" według Ignacego Krasickiego, a w roku 1992 Bogdana Rudnickiego „Kontredans", oba spektakle również w reżyserii Jerzego Zonia. W 1993 roku Jerzy Zoń w krakowskim Teatrze Bagatela wyreżyserował „Świętoszka" Moliera.

Z współpracy Zonia i Grzywacza powstało jednak dużo więcej widowisk plenerowych niż spektakli teatralnych, m.in. „Rewolucja w orszaku" Gillesa Defaque'a i Alaina D'Haeyera (1989), „Dziesięciolecie Radia RMF" (2000). W tymże samym roku powstały trzy kolejne widowiska: „Otwarcie mostu Świętokrzyskiego" w Warszawie, „Jarmark Dominikański" w Gdańsku i później „Vivat Academia" w Krakowie. A potem ceremonia otwarcia Mostu Siekier-kowskiego i „Legenda św. Kingi". Bodaj ostatnim wspólnym projektem Grzywacza z Zoniem były „Wianki 2003".

Sześćdziesięcioletni dziś kompozytor jest jednym z najpłodniejszych i najbardziej cenionych twórców muzyki ilustracyjnej w Polsce. Ostatnie jego prace - podobnie jak dorobek w zakresie muzyki filmowej - omówione zostaną w następnym szkicu. Mam nadzieję, że taki powstanie na zamówienie „Piosenki".

Dominika Buczek

JANUSZ GRZYWACZ: MUZYKA TEATRALNA

Lp	Data nagrania	A„,„	Tytuł	Reżyser	Producent
1.	kwiecień 1980	Fernando Arrabal	Glosy przyszłości	Ruben Paguaga	Teatr STU
2.	luty 1983	Gyorgy Schwajda	Hymn	Krystyna Meissner	im. L. Kruczkowskiego
3-	październik 1983	Gyorgy Schwajda	Cud	Krystyna Meissner	Teatr Polski Szczecin
	marzec 1984	Henryk Jachimowski		Krzysztof Jasiński	Teatr STU
5.	kwiecień 1985	Wojciech Graniczewski	Gmach	Jerzy Zoń	Teatr KTO
6.	kwiecień 1986	Peter Muller (scenariusz Jerzy Zoń)	Przedstawienie pożegnalne	Jerzy Zoń	Teatr KTO
7.	czerwiec 1987	William Szekspir	Teatr Nerona	Bogdan Ciosek	im. W. Siemaszkowej