17350 IMGy65

Pewne jest jedynie to, że w uczeniu się częściej mają trudności chłopcy niż dziewczęta (stosunek wynosi 5 do 1). Szacuje się, że około 10-30% dzieci w wieku szkolnym jest dotkniętych tym zaburzeniem. Rozbieżność w danych liczbowych wynika z przyjmowania różnych kryteriów oceny oraz ze stosowania innych technik badawczych.

IDENTYFIKACJA TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ POWINNA BYĆ OPARTA NA:

1)    testach psychologicznych i pedagogicznych,

2)    testach Integracji Sensorycznej,

3)    Klinicznej Obserwacji.

Badania testami i Kliniczna Obserwacja SI pozwalają na rozpoznanie ewentualnych dysfunkcji w zakresie podstawowych układów zmysłowych, takich jak: dotykowy, przedsionkowy i proprioceptywny. Pozwolą również na obserwację funkcjonowania układu słuchowego i wzrokowego w tym kontroli ruchów gałek ocznych. Odpowiednie testy SI ułatwią sprawdzenie umiejętności różnicowania stron ciała i przekraczania linii środkowej ciała. Badania te wskażą na ewentualne zaburzenia w zakresie obustronnej koordynacji ruchowej, praksji i reakcji równoważnych. Uzyskamy również informacje na temat integracji odruchów posturalnych, napięcia mięśniowego, schematu ciała, orientacji przestrzennej, koordynacji wzro-kowo-ruchowej i wiele innych.

Czytelnik w tym miejscy może zadać pytanie: czy rzeczywiście wszystkie powyższe zaburzenia wiążą się z trudnościami w uczeniu się i czy te wszystkie badania są niezbędne? Tak. Czytając książkę, zapoznasz się z rolą przedstawionej charakterystyki.

OPIS KLINICZNY: zaburzenia w zakresie integracji wzrokowo-rucho-wej oraz nieprawidłowości w zakresie ruchów gałek ocznych (czy są nieregularne, „szarpane”), co ma wpływ na czytanie. Dziecko może gubić litery, sylaby czy słowa lub mylić linie, w których czyta. Powoduje to trudności ze zrozumieniem czytanych słów lub całego tekstu. Zaburzenia te mają również wpływ na jakość pisma dziecka.

Deficyty przedsionkowe i językowe często występujące u dzieci z trudnościami w uczeniu się będą omówione w następnych rozdziałach.

Dyspraksja (trudności w planowaniu motorycznym) ma wpływ na umiejętność pisania dziecka, jak i na precyzję ruchów w zakresie małej i dużej motoryki. Wpływa również na koordynację wzrokowo-ruchową, zręczność ruchową i zdolność do manipulacji przedmiotami (wycinanie,

92