5 (1295)

Okno 9.1

Francis Galton

Życie Francisa Galtona (1822-1911), jako wynalazcy i odkrywcy, zmieniło się radykalnie, gdy przeczytał słynną pracę Karola Darwina, z którym był spokrewniony. Galton zrozumiał, że ewolucja zależy od dziedziczności i zaczął zastanawiać się, czy dziedziczność wpływa także na zachowanie człowieka. Zasugerował główne metody badania genetyki ludzkiego zachowania - schematy rodzinne, bliźniąt i adopcyjne - i przeprowadził pierwsze systematyczne badanie rodzinne, które wykazało, że cechy behawioralne „są przenoszone w rodzinach”. Galton wymyślił korelację, jedną z metod statystycznych podstawowych we wszelkich badaniach, aby określić stopień podobieństwa między członkami rodziny.

Jedno z badań Galtona nad zdolnościami umysłowymi zostało opisane w książce z 1869 roku Hereditary Genius: An inąuiry into Its Laws and Conseąuences (Dziedziczna genialność: badanie jej praw i konsekwencji). Ponieważ w tym czasie nie istniały zadowalające metody pomiaru zdolności umysłowych, Galton musiał polegać na reputacji jako ich wskaźniku. Przez „reputację” nie rozumiał on faktu bycia znanym z powodu pojedynczego działania, ani też pozycji społecznej czy formalnej, ale „reputację lidera opinii, czy twórcy, człowieka, któremu świat jest świadomie wdzięczny” (Galton, 1869, s. 37). Galton zidentyfikował około 1000 „wybitnych” ludzi i stwierdził, że należą oni jedynie do 300 rodzin, co wskazuje, że tendencja do bycia wybitnym ma charakter rodzinny.

Przyjmując jako punkt odniesienia najbardziej wybitną osobę z każdej rodziny, uporządkował inne jednostki, określone jako wybitne, z uwagi na bliskość pokrewieństwa. Jak pokazano na diagramie, status wybitności był

jów warunków każde. Pierwsze warunki polegały na „wzbogaceniu” pod tym względem, że klatki były obszerne i zawierały liczne ruchome zabawki. W warunkach zwanych „zubożonymi” zastosowano niewielkie szare klatki pozbawione ruchomych przedmiotów. Trzeci rodzaj warunków polegał na wychowywaniu szczurów w standardowym środowisku laboratoryjnym.

Wyniki badania bystrych i tępych w labiryncie szczurów wychowywanych w odmiennych warunkach zostały przedstawione na ryc. 9.3. Nie dziwi fakt, że

L82