63 (173)

Wikingowie

A Posąg /w. Olafa z Gotlahdii, Norwegia. Olaf HaraJdsson (/w. Olaf) byl najbardziej poważanym misjonarzem norweskim. Zmarł w 1050 roku.

nom z Islandii, jeśli zbliżyliby się do jego terytorium. Taka groźba musiała wstrzymać rozwój czym przejęli się niektórzy' Islandczycy. Gizurr Teitsson, jeden z nawróconych przez Thangbranda, i Hjalti Skeggjaron, który przebywał na wygnaniu za to, że nazwał boginię Fre-„suką", przekonali Olała, by pozwolił im jeszcze raz spróbować nakłonić Islandczyków do przyjęcia chrześcijaństwa.

Gizurr i I Ijalti przemawiali na Alt-hingu i nawoływali wyznawców dwu różnych religii, by uznali wzajemnie swe prawa. Obie strony jednak zarzekały się, że me poddadzą się prawu drugiej. Wtedy Thorgeir, głosiciel prawa orzekł, że aby uniknąć konfliktu wszyscy muszą przestrzegać jednego prawa, a tymi prawem powinno być prawo chrześcijańskie.

m

Chrze/cijańotwo tylko z nazwy ?

Wikingowie

127

Nie ma pewności, czy chrześcijanie, tacy jak Aud, ucieszyli się z ustaleń poczynionych podczas owego Althingu. Nawrócenie me było podobne odbywanym w spokoju i odosobnieniu praktykom religijnym Aud, ale wiązały się z wycofaniem poparcia politycznego dla bóstw pogańskich i udzieleniem go „bardziej wpływowemu Chrystusowi. Celem nawrócenia było również oddalenie niebezpieczeństwa konfliktu z królem Olafem. lego rodzaju posunięcia dyplomatyczne me miały chyba wiele wspólnego z wiarą. Miejscowi wodzowie (godar) przejęli rolę kapłanów, świątynie stały się kościołami i przez jakiś czas niewiele naprawdę się zmieniło. Thorgeir ogłosił, że nadal wolno będzie porzucać niechciane dzieci, można spożywać świętą pogańską potrawę z koniny, oraz że prywatnie wciąż można składać ofiary bóstwom pogańskim.

Niemniej jednak liczba chrześcijan na Islandii przed oficjalnym przyjęciem chrztu musiała być już znaczna, w innym bowiem przypadku dyskusja na wiecu me odbyłaby się. Podobnie znieważenie bogini Frei przez Hjaltiego mogło oznaczać, ze starzy bogowie me cieszyli się juz szacunkiem, chociaż postać i czyny Frei nadal robiły duże wrażenie.

Chrze/cijaiuki kraj Haralda Sinozębego

W przypadku Islandczyków nawrócenie związane było z chęcią zapewnienia pokoju. Najprawdopodobniej jednak władcy tacy jak Harald Sinozęb3' z Danii uważali, ze pojawiły się nowe możliwości zjednoczenia królestwa i wprowadzenia rządów silnej ręki. Na podstawie wykopalisk w twierdzach Trellborg, Fyrkat, Aggersborg i Non-nebakken wyróżniono charakterystyczne dla czasów Haralda Sinozębego fortyfikacje „typu Trelleborg”. Badając roczne przyrosty drzewa (tak zwana metoda dendrochronologiczna) ustalono datę budowy Trclleborgu na lata 980—981, a więc czasy panowania Haralda.

Fortyfikacje „typu Trelleborg ’, choć różnią się od siebie rozmiarem, mają zaskakująco regularny plan, co dowodzi organizacji i poczucia narzuconego porządku; taki rodzaj geometrycznego zorganizowania przestrzeni spotykamy w ściśle rozplanowanych obiektach militar-