Wikingowie
^ Śmierć w studni węży. Płaskorzeźba 'z kościoła w Hylestad, w Norwegu (XIII wiek), ukazuje śmierć mitycznego bohatera Gumiara w studni z wężami Wikiński bohater, Rangar, zginął w podobny sposób z rąk anglosaskiego króla Yorku; jego synowie postanowili zdobyć York i w ten sposób pomście śmierć ojca, * .
Miejsca, w których wikingowie się osiedlali, a także liczba osadników mogły być bardzo różne. Pozwalają to prześledzić nazwy miejscowości. We Irancuskiej Normandii na przykład, miejscowości o nordyckim pochodzeniu mają nazwy takie jak Torville („gospodarstwo Tora’), Grimevi Ile („gospodarstwo Grima’) i Hacqueville („gospodarstwo Hakona”). Nazwiska właścicieli gospodarstw pochodzą z języka staronordyckiego, lecz we wsi mówiono po francusku, gdyż z tego języka wywodzi się słowo oille — „gospodarstwo ”. Natomiast nazwy „Thorsby”, „Grimsby” i „Ilakonby” w Yorkshire są w całości pochodzenia skandynawskiego: końcówka „by pochodzi od staronordyckiego słowa bu — „gospodarstwo . Z tego porównania możemy wywnioskować, ze w Yorkshire osiadło tak wielu wikingów, że utworzyli społeczności mówiące językiem staronordyckim, podczas gdy w Normandii stanowili mniejszość.
Wikingowie
55
Możemy być pewni, ze w 100 lat po podboju w Yorkshire wikingowie ciągle używali języka staronordyckiego. W odtworzonym przez archeologów w Centrum Jorvik wikińskim Yorku rozmowy wikingów pozoruje nagranj' dialog współcześnie żyjących Islandczy-ków, których język jest najbliższy językowi staronordyckiemu.
Archeologowie badali osady wikingów przed odkryciem Jorviku, ale rzadko były to systematyczne poszukiwania. Wikingowie nie byli uważani za godnych tak dużego zainteresowania, jak na przykład
▼ Grzebienie, tkaniny i ciężarki do krosien z Coppergale lo typowe domowe przedmioty wikińskie odkrywane podczas wykopalisk Przędzenie i tkanie mogły być źródłem utrzymania, Lecz prawdopodobnie tkaniny wytwarzano głownie na potrzeby własne domowników. Ciężarków używano w pionowym • warsztacie tkackim, aby obciążyć osnowę przędzy.